Ruba de tenenbijter

Daar zijn we weer.
Ik kreeg aardig wat berichtjes over wanneer ik weer ga bloggen. Nou, nu dus!

Ruba wordt steeds aanhankelijker, sterker nog hij wilde niet dat ik wegging. Ik moest naar rijles. De kleine meneer was het er niet mee eens en rende achter me aan, om vervolgens op mijn voet te gaan liggen.

Lastig lopen zo...

Dennis speelt vaak met Ruba, dan gaat hij met zijn hand onder de dekens om vervolgens Ruba 'aan te vallen'. Ruba valt dan vol aan en bijt en krabt dan. Natuurlijk doet het geen pijn omdat Dennis zijn hand onder de dekens heeft. Maar nu is het zo dat Ruba alles wat beweegt onder het deken aanvalt. Dus als ik ook maar mijn teen durf te bewegen, springt hij er met vol enthousiasme en speelsheid op. Vandaar dat ik hem nu de tenenbijter noem. Het probleem is alleen dat Dennis hem te vaak opgefokt heeft, waardoor Ruba nu dus steeds alles aanvalt. Erg lastig als je je om wilt draaien. We zijn bezig het hem weer af te leren.

Nadat Ruba van alles en nog wat aangevallen heeft is hij erg moe. Dan ligt hij echt K.O. te slapen.

Met zijn tong buitenboord...

Dennis heeft nog steeds last van de blaren op zijn voeten. Die zijn toch wat groter dan we dachten, ik bespaar jullie een foto. Hij loopt nog steeds als manke Nelis, wat voor mij soms wel grappig is.

Het lopen hier blijft toch een beetje tricky. Dennis is van de week ook al bijna van zijn sokken gereden omdat ze hier als malloten rijden. Ik ben er niet helemaal gerust op. Ik heb Dennis gevraagd om mij even een berichtje te sturen als hij op de kazerne is. Gelukkig krijg ik die elke ochtend als hij moet werken!

Dinsdag was het even spannend, de generaal kwam naar de kazerne i.v.m. de bezuinigingen. Alle mariniers gaan hier per 1 januari 2015 weg. Gelukkig kunnen wij en de rest van de mensen in de keuken gewoon blijven. Ze krijgen het alleen drukker. De mariniers worden namelijk vervangen door de landmacht. Die verblijven hier steeds 4 maanden op de kazerne, dat betekent dus meer eters. Dus meer werk. Hoe dat verder gaat lopen zien we dan wel. Het is in ieder geval heel fijn dat wij, stel dat we verlengen, niet in januari 2015 weg moeten!

Gisteren gingen we weer naar de Chinees. Ik begin het idee te krijgen dat ze een oogje op Dennis heeft. Ze begroet hem altijd heel schattig, met een lieve glimlach erbij. Toen Dennis 'Bon Tardi' zei was ze helemaal trots dat hij 2 woordjes Papiamento kon, haha. Ik vind haar wel schattig. Ze zei ook nog dat het hier 'everyday party' is op het eiland. 

Ons kleine beestje hebben we een halsbandje omgedaan. Zodat ze buiten weten dat het geen zwerfkat is. Het staat hem erg leuk en hij is er al aan gewend.

Het is een mooi beestje.

Dit was hem alweer, ik heb vrij weinig te vertellen,zoveel gebeurt er niet de afgelopen dagen...

Welterusten voor jullie!

Het weekend

Bon Dia!
Zaterdag hebben Dennis en ik heerlijk uitgeslapen, dat lukte wel na vrijdag! We zijn rond een uurtje of een naar Oranjestad gegaan met de taxi. Daar gingen we eerst, op aanraden van twee collega's van Dennis, naar de Suikertuin. Een gezellig tentje, gerund door Nederlanders. Ons was verteld dat je daar erg lekker kan lunchen. Dat was zeker zo! Dennis had een baguette 'Paris':

Baguette met kip, bacon, tomaat, 2 kazen en ui... Jammie!

Ik had gekozen voor de 'Beef wrap' met een heerlijke kaassaus erbij:

Een lekkere 'chill' kon natuurlijk niet ontbreken:

Balashi chill

Ik heb trouwens een nieuwe tactiek, ik maak stiekem een foto van Dennis. Daar staat hij dan niet zo charmant op, met zijn mond open ofzo. Dan dreig ik om het te plaatsen op de blog, tenzij hij een leuke foto laat maken. Het werkt!

Hij liet een foto maken, een leuke ook nog!

Het eten smaakte erg goed. We zaten lekker rustig te eten totdat ineens kei hard het alarm van mijn mobiel af ging. Voordat ik hem gevonden had in mijn tas, waren we het middelpunt van belangstelling... Fijn! Mijn telefoon vertoont fratsen, het alarm doet het namelijk nooit, tenminste niet het geluid. En nu had mijn telefoon besloten om willekeurig een alarm, mét geluid, af te laten gaan midden in het restaurant. Echt weer iets voor mij dus.

Daarna ging ik even naar het toilet, toen ik weer van het toilet af wilde ging dat lastig. Ik had namelijk de klink in mijn hand. Nadat ik even rustig had uitgevogeld hoe dat ding erop terug moest kon ik er gelukkig weer af. Ik kwam met de slappe lach terug bij Dennis en die vond dat ik het in de blog moest zeggen, bij deze dus.

Na het lunchen gingen we Oranjestad in, op zoek naar vlees. Dat heeft de lokale Chinees niet namelijk (ja die Salmonella kip etc.). Na drie 'super' markten hebben we de hoop opgegeven en hebben we de taxi terug gepakt. Weer geen vlees dus! De chauffeuse van de taxi vroeg waar in Nederland wij vandaan kwamen. Toen wij Nijmegen zeiden, leefde ze helemaal op. Haar zoon woonde in Amsterdam en vrienden van haar in Nijmegen. Ze had het over de 4-daagse, dat het zo leuk en gezellig is en dat ze er weer graag heen wilt. Lachen dus, iemand die Nijmegen kent! 

Na de taxirit zijn we weer naar onze vertrouwde Chinees gegaan. Ze kennen ons inmiddels. We leven al een week op tonijn en pizza, het begint ons de strot uit te komen. 

Ik was op zoek naar een vis, witvis ofzo, in ieder geval wat anders dan tonijn. Toen ik goed keek maakte mijn hart even een sprongetje: GEHAKT! In goede staat! Ik draaide me om en zag daar van Honig zo'n pak staan voor chili con carne. Mijn dag was meteen weer goed. Die van Dennis ook trouwens, haha.

We hebben die avond heerlijk gegeten, eindelijk weer vlees...

Gisteren zijn we om 6 uur opgestaan om NEC te kijken. Via een of andere Arabische live stream. Daarvoor had ik er tig geprobeerd maar die deden het niet. Uiteindelijk lukte het dus bij de Arabische site. Ik vond het een mooie wedstrijd en was erg blij dat ik er toch voor opgestaan was. De wedstrijd eindigde in 3-3, nog best netjes. Na de wedstrijd zijn Dennis en ik nog even gaan slapen. Over slapen gesproken. De kat heet nu officieel Ruba, naar Aruba. Hij houdt er rare slaapgewoontes op na:

Kan niet lekker liggen.

Dennis vond gister dat Ruba toch wel geluk heeft, hij had ineens een 'geniale' ingeving. Hij vond dat we hem Lucky B. moeten noemen. Naar Lucky Bastard. Ik vond het niet zo'n geschikte naam en Dennis bij nader inzien ook niet. Hij blijft gewoon Ruba heten, onze eigen luie, rare, lieve Antilliaan. 

Ik heb net, om 10 uur (wat half elf werd), weer rijles gehad. Het ging prima deze keer. Woensdag weer theorie, ik ben benieuwd wat ik nu weer op mijn bord krijg. We zullen zien.

Dadelijk rond 13u word ik opgehaald. We gaan weer naar het gemeentehuis, we moeten de inschrijving ophalen. Eerst daar in de buurt een hapje eten, dan naar het gemeentehuis en daarna begint onze vlees speurtocht weer, deze maand was het handig geweest als we vegetarisch waren. Maar goed, geen haar op ons hoofd die denkt aan een vleesloos bestaan, dus we blijven volhouden!

Bon tardi! (goedemiddag)

WAUW!!

Gisteren had ik mijn eerste theorieles... Echt briljant en toch best nog lastig. Dat komt omdat ik de Nederlandse theorie gewend ben. Hier is alles net even wat anders, ik ga het allemaal niet uitleggen. Ik kreeg les met kleine speelgoed autootjes en fietsers etc. Dan moest ik op het bord aangeven wie voorrang had etc.

Het was echt leuk, echt les van iemand, echt persoonlijk. Zo ziet het bord (van een afstandje) eruit:

Als je goed kijkt zie je de autootjes..

Maandag heb ik weer rijles en woensdag theorieles, ik ben weer benieuwd! 

We zijn hier weer wat gekke beesten tegen gekomen. Of nou ja gek, je verwacht ze hier niet midden op de weg...

Wilde geiten!

En deze kleine baby rende door het huis gister, jawel een baby gekko!

Hopelijk is het duidelijk...

Dennis had gisteren vroege dienst, hij moest hier rond 5 uur gaan. Hij had bedacht met een van de fietsen hier te gaan. Hij wilde even snel de band oppompen zodat hij niet hoefde te lopen. Dat ging weer erg soepel... de band klapte namelijk. Moest hij alsnog gaan lopen, haha.

Waar iedereen nu natuurlijk op zit te wachten is het huis. Daar zijn we gister gaan kijken. De inrichting was wat oubollig maar de ruimte is super. Het is een lekker ruim huis, 2 slaapkamers, 2 badkamers, woonkamer, keuken en een behoorlijke tuin. Het beviel ons prima en we hebben het meteen geaccepteerd! Dus we kunnen vanaf 12 oktober terecht in dit huis: (even door de inrichting heen kijken, we gaan het nog 'thuis' maken)

Keukentje

Een van de twee slaapkamers

Badkamer

Badkamer

Voorkant huis

Voor de mensen die langskomen is het fijn om te weten dat de logeerkamer een eigen badkamer en voordeur heeft, voor wat extra privacy!

We hebben nu al zin om erheen te gaan en het ons thuis te maken! 

Meer foto's kunnen we eventueel mailen/appen omdat daar het huis (voor inbrekers) misschien te herkenbaar is...

Het volgende goede nieuws is dat Sjakie niet van de eigenaar is, hij mag mee naar ons nieuwe huis!!! Hij is dus nu van ons, hij is te gewend het laatste halfjaar en wij kunnen het niet over ons hart halen om hem terug de wildernis in te sturen. We hebben de eigenaar van het huisje waar we nu zitten gemaild of hij bekend was met een kat die hier loopt. Hij was niet bekend met de kat, dus kunnen wij hem meenemen. Wij twijfelen tussen 3 namen (we gaan hem nu natuurlijk wel een serieuze naam geven, nu hij van ons is). We willen namen die een beetje met Aruba te maken hebben omdat hij hier vandaan komt. Jullie kunnen kiezen tussen: Balashi, Bubali en Ruba. Stemmen kan op mijn facebook! 

Wij zijn in ieder geval super blij met het kleine kereltje, alsof het zo moest zijn.....

Oké, nu naar vandaag. Dennis had een gewone dienst, van half 7 tot 15 dus. Maar zo voor het weekend zijn ze wat eerder klaar. Mij werd gevraagd of ik rond 14u op de kazerne kon zijn zodat we met zijn allen, Dennis en zijn collega's dus, gezellig wat konden gaan drinken. 

We gingen naar de Zeerover, een lokaal tentje hier waar je verse vis kan eten. We bestelden bijna allemaal het bier van Aruba: Balashi. Alleen dan de 'chill' variant, net even wat frisser, heerlijk (Voor papa: je weet wel, net zoals Amstel Bright). We zaten heerlijk aan het water en Dennis en ik werden meteen overspoeld door een heerlijk gevoel.

Vissersbootjes kwamen af en aan met heerlijke verse vis, een collega van Dennis is dichtbij gaan kijken, deze foto heb ik van hem via bluetooth:

Vers gevangen vis

Deze rode vis heet Queen snapper en ze leven 200 meter diep. De visser zei dat daarom de ogen er zo eng uitzien, door de druk.

Wij hebben zelf witvis op, Mahu, zoals ze het hier noemen. Deze was in moten gesneden en werd geserveerd met frietjes en saus. Het ziet er niet uit, maar het is eerlijk waar de lekkerste vis die ik ooit op heb.

Heerlijk!

Deze vis eet je met je vingers, je haalt het vel eraf en eet om het bot heen. Net zoals kip zeg maar. Echt zo ongelooflijk lekker! Echt fantastisch! Het sfeertje was ook echt super, heerlijk daar aan het water met de zon die langzaam onder ging. Dennis en ik hebben echt enorm genoten, echt wauw, wat een eiland, wat een sfeer en wat een mensen!

Wauw....

Echt een heerlijke plek om weg te dromen en te kijken naar de ondergaande zon. Deze foto's heb ik gewoon genomen met mijn mobiel, ze zijn nog best goed uitgepakt. Vooral de tweede vinden wij erg mooi en geeft een klein beetje aan hoe mooi het was. Wat een avond, fantastisch.

Tot nu toe (en ik denk dat het zo blijft) is er geen haar op ons hoofd die spijt heeft van het besluit om dit avontuur aan te gaan. Wat een geweldige ervaring, nu al! 

Morgen gaan we naar Oranjestad, want ik heb schoenen nodig voor de rijles (dat mag niet op slippers). En verder gaan we lekker genieten van ons weekend en nagenieten van deze dag. Fijn weekend!

\

Rijles

Goedemorgen! (Bij jullie middag).
Gisteren moest Dennis om half 7 beginnen, ik bleef nog lekker in bed. Ik heb de hele dag eigenlijk niks uitgevoerd, totdat ik rijles had.
Het begon al meteen goed, ik stond buiten te wachten op de lesauto maar die kwam maar niet. Gelukkig had ik een telefoonnummer van de rijschool. De vrouw aan de telefoon vond het raar dat ik niet was opgehaald. Even later werd ik terug gebeld. Haar zoon stond voor de deur en had meerdere keren getoeterd (niks gehoord, maar goed). Uiteindelijk kwam de auto aanrijden (ook knap als hij er al stond) en ik stapte in. Haar zoon vertelde mij dat hij bij het huis was geweest en aan had geklopt etc. Ik was de hele tijd gewoon thuis, dus heel apart haha. Er zat nog een meisje in de auto, we werden naar een huis gebracht. Daar werd ons verteld dat we achterom moesten lopen. Eenmaal achter aangekomen kwam ik in een mini kantoortje terecht. Er zaten nog wat mariniers (tuurlijk, die zitten hier overal). Ik moest me inschrijven, een deel van het geld betalen en toen werd ik opgehaald door een man. Die reed eerst naar een rustig stuk van het eiland zodat ik rustig kon rijden zonder al te veel poespas. De auto was een automaat, dat was dus al even wennen! Het gaspedaal was behoorlijk gevoelig. Het rijden ging verder prima, al is het wel even wennen aan de regels hier en het gaspedaal dus. Het is hier zo dat als er geen borden staan bij een kruising of T-splitsing, dan gaat rechts voor (logisch), maar je bent ook verplicht om te stoppen, ook al komt er niks aan. Verder hebben ze hier kleine, rotdrempels die je op het laatste moment ziet en de weg is niet altijd even best. Daarentegen was de omgeving waar ik reed echt ontzettend mooi... we reden bij Baby Beach en Roger Beach

Baby beach

Roger beach

De instructeur vond dat ik goed reed, ik moest alleen iets meer controle krijgen over het gaspedaal en ik moest de regels van Aruba leren. Op de terugweg reed de instructeur weer. We kwamen langs een stadion. Ik vroeg of het een voetbalstadion was. De instructeur bevestigde dat maar zei er achteraan dat het niet zo groot was als het stadion van Ajax, haha. Ik vroeg wat de nationale sporten hier zijn. Het zijn er 4: Baseball, honkbal, voetbal en op vrijdag: ZUIPEN!! Haha, hij moest er zelf ook erg om lachen.Hij reed nog langs wat tentjes waar je leuk kan eten en drinken en zei dan steeds, daar kunnen jullie leuk heen als jullie je rijbewijs hebben. Dan kan je echt genieten van het eiland.

Toen we terug kwamen heb ik meteen een nieuwe les afgesproken, donderdag om 11 uur. Dat blijkt een theorieles te zijn. Je weet wel, zo'n oldschool theorieles van een leraar, ik heb er nu al zin in! Daarna werd ik naar huis gebracht. Het probleem was alleen dat ik de weg niet weet en degene die mij wegbracht ook niet! We gingen dus weer terug, er werd iemand bijgeroepen die de weg wel wist, zo kwam ik uiteindelijk toch thuis. Dennis zijn rijles ging ook prima, hij reed alleen af en toe te hard, het scheurmonster. Hij werd ook naar huis gebracht, aan hem werd gevraagd of hij wist waar zijn huis woont.... Lachen dus!

Toen Dennis thuis was gingen we koken. Het begon met pizza, voor mij dan want Dennis had kip burgers ergens gekocht. Het begon al met de burgers van Dennis, die waren niet te eten. Hij heeft toen maar twee broodjes met vlokken op. Mijn pizza was klaar, meer dan klaar eigenlijk want hij was pikzwart... Dus toen ging Dennis een pantosti voor me maken. Die brandde ook aan. Toen bakte ik een ei en dat ging gelukkig wel goed... Blijft moeilijk, koken.

Na het eten stortte Dennis in en hij ging (zoals wij het altijd noemen) Snoozen. Ik heb een paar foto's gemaakt want Sjakie deed ook mee met het Snoozen. Hij lag op het voeteneind. Dennis gaat me dit niet in dank afnemen, maar goed:

Ik krijg op mijn donder als hij thuis komt, haha

Maf beest

Zo zijn ze best lief...

Dennis heeft vandaag late dienst, van 10 tot 18u ongeveer. Morgen moet hij van half 6 tot 14u, dan hebben we nog lekker de middag samen. 

Donderdagmiddag (morgen dus) om 15u gaan we kijken bij het huis. Grote tuin, 2 slaapkamers, die grote Jumbo-achtige supermarkt om de hoek en in de buurt van het strand. Ik ben benieuwd! Ook fijn dat een marinier en zijn vriendin dan naast ons wonen trouwens, voor mij wel prettig wat contact. We laten het morgen weten of dat hem geworden is! Jullie een fijne avond en tot morgen!

Blaren...

Daar zijn we weer! Gister had ik even geen zin om te bloggen, vandaar dat er geen blog was.

Gister was een grappige dag... Het begon al meteen goed: het alarm ging weer af! Deze keer was het mijn schuld, ik hoorde geen piepje, want het alarm piept normaal wel als je de code in moet voeren. Dus ik stond een beetje schaapachtig naar het schermpje te staren omdat ik dacht dat Dennis hem er al af had gedaan en ik geen piep hoorde. Ik draaide me om, zo van mooizo hij is er af, niet dus! Dat ding ging kei hard af naast mijn oor. Ik als een gek de code invoeren, toen stopte hij gelukkig. Maarja een paar minuten later (wel echt snel en goede service trouwens) stond de patrouille voor de deur... of alles in orde was etc. Alles uitgelegd, niks aan de hand. Nu hebben we ons nummer doorgegeven, zodat ze dat bellen, mocht het alarm weer afgaan, dan hoeven ze niet weer te komen. Maarja, weer een lekker soepel begin van de dag dus.

De muggen hier hebben echt een ernstige voetfetish. Die beesten hebben heel mijn voet lek gestoken, de tenen en de zijkanten van mijn voeten zijn het meest populair. Echt fantastisch... En Dennis maar miepen dat hij één muggenbult heeft!

Ik stond dus op met jeuk aan mijn voeten, toen ging het alarm af en blijkbaar was ik daarna nog niet wakker genoeg want ik heb mijn hand verbrand toen ik een ei aan het bakken was, soms heb je van die dagen....

Dennis en ik hebben aan het eind van de middag even relaxt op bed gelegen met de airco aan, begint een gewoonte te worden (heerlijk). Dennis kwam iets grappigs tegen wat mama had gepost op haar facebook:

Met als gevolg dat ik het uitprobeerde....

Dennis kwam niet meer bij toen ik probeerde te ademen terwijl ik mijn tong uitstak. Moet een heel stom beeld geweest zijn en Dennis was echt aan het huilen van het lachen. Vooral toen hij las dat het eruit ziet als een hond.... Achja fijn dat ik even voor vermaak heb gezorgd zullen we maar zeggen.

Hierna wilde we nog even naar Oranjestad. Gelukkig had Dennis even gecheckt of er wel wat te doen was, niet dus! Dus het komt erop neer dat we gisteren gewoon weer thuis zijn gebleven. Ook niet verkeerd.

Toen besloten we dat we pizza gingen bestellen omdat ze een Domino's hadden gezien. Ik liet Dennis bellen.... Nederlands praten was er niet bij, het moest in het engels. Dennis probeerde duidelijk te maken welke pizza hij wilde, daarna moest een telefoonnummer doorgegeven worden. Gelukkig kwamen we een papiertje tegen met het huisnummer van hier. Daarna vroeg de vrouw aan de telefoon hoe groot de pizza's moesten zijn, small, medium of large. Ik zei tegen Dennis doe maar large, want volgens mij krijg je dan een gewone pizza (Italiaans formaat, zeg maar). Nadat de vrouw drie keer het ordernummer heeft moeten zeggen voordat we doorhadden dat het om het ordernummer ging, konden we eindelijk ophangen. We vroegen ons af of het allemaal gelukt was... Het was gelukt, het werd vrij snel geleverd. Toch netjes van Dennis met zijn guppen Engels... Dennis ging de pizza halen bij de poort, even later komt hij terug naar binnen, een beetje gniffelend. Ik keek naar zijn handen: 2 big ass pizza's. Je weet wel, zo een die je met z'n tweeën nog niet op kan.... 

Even voor de duidelijkheid: de pizza is groter dan de zitting van de stoel.....

Dussss.... dat was even een 'oeps' momentje. Hij was wel erg lekker. De tweede hebben we vandaag nog maar als avondeten op!

Verder hebben we gisteravond niet zo veel gedaan... Sjakie voelt zich steeds meer thuis blijkbaar, hij vindt het normaal om in de kast te springen en hij slaapt soms erg lief en ontspannen.

Hij ligt graag bij ons, dit is onder het bureau waar we vaak aan zitten.

Stoute Sjakie in de kast!

Het is echt een leuk beestje, jammer dat we over een maandje weer afscheid moeten nemen...

Maar goed, dat was gisteren.

Vandaag ging de wekker om kwart over 5, om half 6 moesten we echt opstaan... veel te vroeg voor mij, maar goed.

We moesten lopen naar de kazerne (ik moest mee omdat ik langs de ziekenboeg moest en een defensiepas aan moest vragen zodat ik op de kazerne mag). Het was nog donker, ondanks dat liepen we bijna in een keer goed... na een kleine omweg kwamen we, gelukkig op tijd, aan bij de kazerne. Daar moest ik me meteen melden bij een klein gebouwtje bij de poort. De adjudant die daar werkt gaf me een formulier, die moest ik invullen en inleveren met een kopie van mijn paspoort. Die had ik natuurlijk niet bij de hand, dus gingen we naar het bedrijfsrestaurant: de nieuwe werkplek van Dennis. Het zag er (voor marine standaard) nog best gezellig uit... We dronken even koffie en gingen toen formulieren invullen en kopieën van mijn paspoort maken. Dennis kreeg een formulier van de chef. Een inrouleerformulier: daar staan alle mensen/ instanties op waar Dennis een handtekening van nodig had. Nogal veel, een stuk of twintig gok ik. Het ''leuke'' was dat die mensen/instanties natuurlijk verspreid zaten over de kazerne. Daarbij waren sommige mensen gewoon even weg ofzo en later weer terug. Hierdoor zijn Dennis en ik wel 5 keer naar alle hoeken van de kazerne geweest. Dennis in zijn nette tenue en ik op mijn totaal ongemakkelijke slippers. Ik dacht namelijk hier op elke hoek van de straat slippers te kunnen kopen, niet dus. Ik heb geprobeerd een leuke foto van Dennis te krijgen in net uniform:

Zoals te zien werkte meneer weer geweldig mee....

Na het zoveelste rondje over de kazerne begonnen Dennis en ik te merken dat we blaren aan het ontwikkelen waren. Maar op blote voeten lopen was geen optie voor mij want dan zou ik ze verbranden en Dennis moest zijn ''fijne'' nette schoenen aan houden. Overigens viel het mij op de kazerne nogal op dat mariniers inderdaad typische 'mannetjes' zijn: ze vonden het erg leuk als ik langsliep, vooral de Antilliaanse mariniers die langs liepen. Die hadden een oefening en sleepten iets zwaars rond. Toen wij langsliepen vertoonden ze ineens macho gedrag, erg grappig. Ze lachten allemaal naar me en keken nog een paar keer om. De adjudant had me al gewaarschuwd dat ze hier wel houden van blonde vrouwen. Nou, dat was duidelijk, haha!

Uiteindelijk hadden we een groot deel van de lijst gehad, toen moesten we even terug naar de poort om mijn pas aanvraag in te leveren. De adjudant was zo vriendelijk om meteen een pasfoto van mij te maken zodat de aanvraag snel geregeld kon worden. Hierna moest Dennis even naar de 'alle hens' omdat er het weekend een marinier naar huis is gestuurd die drugs bij zich had... Daarna gingen we weer wat drinken en verder op pad. Rond half 12 was het grootste deel afgehandeld. Dennis moest nog werken die middag, wat betekende dat ik alleen terug moest lopen. De weg terug vinden ging prima. Het was alleen een stuk minder dat het rond twaalf uur was: bijna het warmst van de dag dus. Geen schaduw, vol in de zon, geen wind en een kwartiertje lopen. Dat kwartier leek een stuk langer. Eenmaal thuis ben ik achter het bureau neer geploft met de airco vol aan. Best grappig, de airco stond op 25 graden en voelde heerlijk koel aan....

Dennis was rond kwart over 3 thuis. Hij heeft leuke collega's en heeft een leuke dag gehad. Hier gaat hij zich wel thuis voelen en hij gaat met een lekker gevoel aan het werk. Heel fijn dus!! O ja, schiet me nu te binnen: vanochtend bij de 'koffie' vertelde een collega van Dennis dat de politiek hier best grappig verloopt. De verkiezingen komen eraan en er zijn 2 partijen die gaan voor de winst: de MEP en de AVP. Vraag me niet wat ze inhouden, ik heb geen idee. Blijkt dat de partijen hier niet zo goed tegen hun verlies kunnen. Vorige keer won de AVP de verkiezingen en de MEP was jaloers. Dat is uitgelopen op een knokpartij. Dan zou je denken dat die knokpartij tussen de aanhangers van beide partijen zou zijn. Nou, niet dus, die knokpartij was tussen de politici!! Zie je het al voor je? Wilders vs Rutte, haha! Belooft dus wat voor dit jaar.....

We zijn nog even met onze beblaarde voeten naar de Chinees hier geweest want het drinken was op. Toen we terug kwamen zagen we de enorme barst in de muur weer. Geniaal, dat ik daar niet aan gedacht heb de eerdere blogs! Toen korporaal Hartman ons naar het huisje bracht de eerste keer zagen wij de barst in de muur. Niet een klein barstje, nee enorm. Zo erg zelfs dat de poort niet meer dicht kan!

De korporaal vertelde dat even terug er een knoepzatte vent met volle vaart tegen de muur is geramd, met als resultaat dus de enorme barst... het is een wonder dat de man ongedeerd is!

En een wonder dat de muur nog staat...

Nogal toegetakeld

Tja, die past niet meer!

Dennis en ik zitten nu weer lekker in de airco, met onze voeten vol blaren. Ik heb er 4 per voet, dus 8. En Dennis heeft er 5, die zijn alleen wel een stukje groter. Kortom: niet fijne slippers, zand en te strakke nette schoenen zijn geen goede combi. Gelukkig mag Dennis morgen gewoon kisten aan en ik ga maar eens op zoek naar slippers...

Dat was hem weer voor vandaag, morgen de eerste rijles, dat belooft sensatie! Doei doei....!

Een rustig dagje

De dag begon weer erg subtiel. Ik werd rond 6 uur wakker door het alarm.... Ik schrok me rot!
Ik keek naast me, Dennis lag niet in bed. Vrijwel meteen ging de deur open: Dennis. Die vertelt doodleuk dat hij een raam open had gedaan en dat daardoor het alarm af was gegaan. Ik had hem de nacht daarvoor nog wel gezegd dat hij geen raam open kan doen omdat daar ook censors op zitten. Dus ja slecht geheugen op de korte termijn, denk ik....
Vlak daarna schrok ik me wezenloos omdat er overal op het raam werd geklopt. Het was de buurman die kwam checken of alles in orde was, hij vroeg de naam van de eigenaar en de code van het alarm.

Daarna heb ik nog even geslapen, Dennis was klaarwakker. We zijn rond 8 uur opgestaan, helemaal niks voor ons op zaterdag! Maarja we hadden geen slaap meer en kwamen dus ook niet meer in slaap. We hebben even lekker ontbeten en zijn toen om 9 uur naar het Chinese winkeltje hier in de straat gegaan.

We kwamen binnen, het is dat de spullen in schappen zaten, maar het was een ongeorganiseerde zooi. We gingen maar elk gangpad af omdat we totaal niet wisten waar we moesten beginnen. Deze winkel had echt alles... van ingevroren vis, slakken en erg twijfelachtige kipfilet tot slippers en nagellak. Bij de vriezer waren we snel uitgekeken. Een vers vlees afdeling was er niet, dus we waren al erg blij met blikjes tonijn die we in de schappen zagen. Toen hebben we maar besloten tonijnsalade te maken omdat we allebei niet echt de behoefte hebben om salmonella of een andere ziekte op te lopen....
Het bier hier is echt belachelijk duur, in de soort Jumbo van gister was een doos Heineken van 24 flesjes van 25cl 100 florijn. Dat komt neer op 40 euro!! Bij deze Chinees was het 65 florijn, dus 26 euro. Wel een stuk goedkoper dus, maar nog steeds erg duur. Eigenlijk scheelt elk product nogal per winkel, best raar eigenlijk. Maar goed wat wel erg leuk was, was het Hollandse schap: drop, Verkade koekjes, rijstwafels en krakelingen!

Dus niet alleen de grote supermarkten hebben het, het is overal!

Toen we terug kwamen van de supermarkt hadden we het snikheet. Het is een klein stukje lopen maar het was bloedheet. Het was 35 graden en geen wind... minder prettig dus. We hebben snel alles in de koelkast gegooid en zijn in de slaapkamer gaan zitten met de airco op 20 graden, erg fijn! We kwamen tot de conclusie dat naar het strand gaan niet zo'n goed idee was, dus we zijn lekker thuis gebleven. Sterker nog: binnen met de airco aan. We hebben het nog even geprobeerd om buiten te zitten, maar dat was echt te warm. Geen weer voor een blanke, zeg maar. Daarbij zijn 's avonds natuurlijk de muggen er weer, dat is ook niet zo'n succes. Dennis was gister erg verontwaardigd omdat ik een mug doodsloeg op zijn rug, hij vond dat ik te hard sloeg en vroeg zich af of er wel een mug was. Die was er wel degelijk en het bewijs zat op mijn hand, de mug was namelijk uit elkaar gesplasht... Jammie.

De paar momentjes buiten waren wel mooi wat vogels betreft. Er vloog van alles langs: een geel-zwarte soort ekster (niet mijn kleuren maar goed, het was een mooi beest), papegaaien, soort duifjes en zelfs een kolibrie! Die kolibrie is echt spastisch en snel en we zien hem maar weinig. Papa adviseerde om suikerwater op te hangen zodat ze daar op af komen. Dat gaan we dus maar proberen.

Verder zitten hier hagedissen of salamanders (ik kan ze nooit uit elkaar houden) en een soort krekels die rare geluiden maken. Oja, er zit hier ook een vogel die het geluid van het alarm nadoet. Niet echt fijn, aangezien ik er iedere keer van opschrik.

Vandaag was er ook een dode mus moment: ik zag mango's in de tuin liggen. Of nou ja, het leek erop. Toen Dennis hem met veel geweld open had gemaakt kwam dit tevoorschijn: 

Gadverdamme... het rook naar lijm. Geen mango dus!

Hiermee heeft Dennis hem open gehakt, schijnt normaal te zijn zo'n ding in de tuin...

Verder is Sjakie chagrijnig vandaag want er liep een kat door de tuin, dat kon hij niet waarderen. Hij heeft ook maar besloten bij ons binnen te blijven, lekker koel bij de airco.

Kortom: ons rustige dagje was nog niet eens lekker rustig. Maar goed, wij zitten nog lekker binnen met een Corona en gaan over een paar uurtjes maar naar bed, kijken wat morgen ons brengt!

Update: terwijl ik zit te typen hoor ik Dennis schelden... De oorzaak van Sjakie's chagrijnigheid is duidelijk: Hij heeft last van zijn buik! Dat was terug te zien op het terras waar enorm veel 'uitscheiding', om het even netjes te houden, lag. Vandaar het schelden van Dennis.... Sterkte Dennis zal ik maar zeggen! Tot morgen, haha.

Een soepele dag.....

Dennis en ik hebben vannacht best oké geslapen, we waren op tijd op (rond 7) en we waren echt nét klaar toen de Korporaal en de twee mariniers, die met ons mee gingen, bij ons op het terras kwamen zitten.
De dag begon érg soepel, we konden de deur niet uit. De deur zat natuurlijk op slot en Dennis wilde hem opendraaien met de sleutel, maar het lukte steeds niet. Het werd steeds gênanter en we snapten er niks van. Totdat ik met mijn blonde hoofd me bedacht dat ik ook de schuif erop had gedaan..... Lekker handig! Dus dat kwam al lekker intelligent over naar de rest.
Toen we eenmaal buiten de deur stonden, was er een probleem: één schoen van Dennis was weg! We hebben nog even snel gezocht, maar de korporaal dacht dat hij meegenomen was door een hond. De korporaal had nog wel wat oude schoenen in de auto, die ging hij halen. Toen hij terug kwam riep hij ineens dat hij de schoen zag.... gelukkig was hij niet overhoop gebeten door een hond, maar alleen verplaatst.
Na dat gedoe konden we dan eindelijk op pad.

De eerste stop was een pinautomaat, zodat we wat geld op zak hadden. De mariniers pinden eerst en daarna was ik aan de beurt. Dennis had mij namelijk verteld dat hij de passen had aangepast zodat we ze hier ook kunnen gebruiken. Niet dus. Meneer heeft iets verkeerd gedaan waardoor dat dus niet kon en de korporaal dus geld voor moest schieten (Dennis heeft net bij internet bankieren toch geregeld dat het wel kan, hij had ze ingesteld dat je geld over kan maken vanuit het buitenland, goed bezig!). Maar goed, weer even gênant dus.
Daarna in de auto reden we op een grote weg achter een rioolwagen die ze wel een erg leuke naam hebben gegeven: Quickie Suckie!! Haha, helaas heb ik er geen foto van....

Wat ik me nu ineens herinner is dat korporaal Hartman gister vertelde dat we het schuurtje beter dicht kunnen laten omdat er een Sapo in zit: Een dikke, ranzige, gifspuwende kikker... Nou geloof me dat schuurtje blijft dicht!! Hieronder even een beeld bij de naam:

Bah...!!

Maar goed, terug naar het verhaal.

De eerste stop was het gemeentehuis, dat ging gelukkig erg snel. Bij Dennis miste de geboorteakte. Gelukkig mocht die later nog opgestuurd worden maar het leverde wel een leuke reactie op van de vrouw die ons hielp, ze zei: "wel grappig, die meisje alles goed geregeld, maar die jongen niet!". Zij, de korporaal en ik konden er wel om lachen.

De volgende stop was de belasting. Daar hebben we (maar!) anderhalf uur moeten wachten om een klein papiertje te krijgen met een persoonsnummer.

De korporaal nodigde ons uit bij hem thuis voor een bak koffie (voor mij dus thee). Erg gastvrij, het was ook best gezellig en zijn dochtertje Esmée vond het ook erg leuk om ons te zien. We kregen van Esmée haar fruithapje, een gameboy en een koekje aangeboden. Erg vriendelijk maar we hadden niet zo'n trek, haha.

Na het koffiedrinken/theeleuten hebben we de mariniers afgezet op de kazerne en zijn we, na het regelen van nog een verzekering, naar de supermarkt gegaan. Daar hebben we een broodje gegeten met korporaal Hartman en daarna hebben we, je zou het niet verwachten, boodschappen gedaan. 

De winkel is een soort Jumbo en hij doet zijn naam eer aan, hij is enorm! We hoeven hier niks te missen, drop, hagelslag, pindakaas, kaas (voor een goede prijs), vers brood en groenten en fruit. Kortom vrijwel alles wat je in Nederland kan krijgen in de supermarkt is hier ook te koop, voor een iets hogere prijs, maar dat valt nog reuze mee.

Na het boodschappen doen heeft Hartman ons naar huis gebracht. Daar kwam ons kleine vriendje weer aanhuppelen. Omdat de naam van het beestje niet bekend is, heb ik besloten hem Sjakie te noemen.

Sjakie is erg leuk en hij is erg blij dat wij er zijn. Niet alleen voor het eten en drinken, ook voor de aandacht.

Het is een lief kereltje...

... Maar ook erg lui (Antilliaans ingesteld zullen we maar zeggen)

Het begint hier weer langzaamaan donker te worden, dat betekent dat de muggen weer aanrukken. Gister ben ik al lek gestoken. Dat vond Dennis erg grappig. Hij vertelde me dat hij hoopt dat ik deze avond weer last heb van meerdere Muggie Suckies (zoals hij het inmiddels noemt), ik hoop van niet. Ik hoop dat ze Dennis pakken!

Lekker op het terras!

Nu gaan we maar eens koken, onze eerste keer avondeten hier. De mensen die mij goed kennen weten dat het mijn lievelingskostje is: Burrito's!! Heerlijk...

Morgen gaan we waarschijnlijk naar het strand met zijn tweetjes, lekker genieten van ons eerste "vakantiedagje"! 

Dit was hem voor vandaag, morgen zal ik jullie updaten over onze lummeldag... Doei doei!

Het avontuur begint...

Jaja, daar issie dan: De eerste blog!
Vanochtend om kwart voor 8 zijn we opgestaan, de laatste dingetjes ingepakt en met een heel raar gevoel vertrokken bij mamma thuis.

We hebben de auto snel ingepakt en samen met mama en Coby zijn we naar Schiphol gereden. Inchecken, koffers dumpen etc. en toen kwam toch wel even een vervelend moment: Afscheid nemen. Op Schiphol waren mama en Coby er, de ouders van Dennis natuurlijk en als verrassing nog Thea en Eef! Afscheid nemen is nooit leuk, maar dit was echt even zoals programma's op tv... Echt even de laatste keer zwaaien bij de douane. Toen kwam bij Dennis en mij toch echt het gevoel, van wauw we gaan het echt doen!

We zaten al snel in het vliegtuig gelukkig en we vingen een gesprek op van twee mannen naast ons (die elkaar ook voor het eerst zagen). Het ging over slaappillen. De ene man had een doosje slaappillen bij zich waardoor er een gesprek ontstond tussen hem en de man ernaast. Of het nou echt werkt en hoeveel je in mag nemen. Blijkt dat die man dus altijd het dubbele inneemt van wat is toegestaan zodat hij zeker weet dat hij slaapt.... Dennis en ik begonnen meteen stevig te hopen dat er niet een dode was aan het eind van de reis. Het voordeel was dat het heerlijk rustig was, want de twee lagen na een half uur al volledig voor pampus en dat is de hele vlucht zo gebleven (tot de landing, toen werden ze wakker, gelukkig haha).

Toen we op het vliegveld aankwamen ging alles heel snel. Meteen na de slurf (zoals ik dat loopding van het vliegtuig naar de hal noem) stonden al twee mariniers in uniform. Daar moesten we melden, koffers ophalen en meteen doorlopen bij de douane, dat laatste konden de mensen in de rij niet zo waarderen. Daarna werden we opgehaald door korporaal Hartman, een erg vriendelijke man die ons van alles vertelde en naar ons oppashuis bracht. Zo vertelde hij dat hij voor ons geregeld had dat we vanaf dinsdag rijles hebben. Het leuke daaraan is dat hij ook meteen het hele pakket geregeld heeft, namelijk: rijlessen, theorie en examen voor 450 gulden per persoon! Dat komt dus neer op 180 euro voor het hele pakket, met garantie dat je slaagt.... ongelooflijk, zoals gezegd: bij een pakje boter!

Korporaal Hartman heeft ons nog laten zien waar de supermarkt hier in de buurt zit en daarna zijn we naar het huis gegaan. Koffers uitgeladen en naar binnen gebracht en toen zijn we eerst rustig buiten gaan zitten, waar de korporaal even een fles champagne lostrok om met ons te proosten op ons nieuwe thuis!

Het huis is leuk en ruim, we gaan ons hier prima vermaken!

 Dit beestje kwam vrolijk aan huppelen toen we bij het huis aankwamen, hij blijkt van de eigenaar te zijn en hier te wonen! Super lief beestje en hij voelt zich erg thuis, zoals te zien hierboven!

Het terras is heerlijk, alleen acclimatiseren is ernstig nodig!

Kortom, een druk dagje maar we zitten hier goed. Morgen gaan we op pad om ons in te schrijven bij verschillende instanties, er werd ons aangeraden om een boek mee te nemen want het kon zo maar eens 2 à 3 uur duren!

Tot nu toe voelen wij ons super met de keuze om naar Aruba te gaan en we zijn ook echt super ontvangen/opgevangen. Echt fantastisch om zo'n avontuur te beginnen samen!!

Morgen gaat de wekker gewoon rond 7 uur, dus wij genieten nog van ons drankje en gaan dan maar eens ons (Arubaanse) nest opzoeken!

Welterusten...