Holbewoners

Zo, daar zijn we eindelijk weer!
We hebben ons echt een maandje als een stel holbewoners gevoeld.
Geen tv, prima. Geen xbox en dvd's, ook prima. Maar geen internet? Dan ben je ineens echt weg, dan merk je wel even dat je aan de andere kant van de wereld bent, ongeveer 8800 km van huis. Geen contact, of nauwelijks.
En ik weet het vroeger was alles zonder mobiele telefoon en internet etc. Maar wij zijn nou eenmaal van deze generatie. En deze generatie en geen internet gaat niet samen (niet in ons geval in ieder geval). Dus dat was even een pittig maandje, maar goed, je groeit wel extra naar elkaar toe zo. Dus wat dat betreft was het wel goed. Dat is dan ook het enige pluspuntje, want het was wel erg stil en rustig.

Oke, ik heb alles even opgedeeld want de bijpassende data weet ik niet meer. Dus ik vertel gewoon de dingen in soort 'groepjes'.

N.E.C.

Een groot nadeel van geen internet is dat we NEC niet konden volgen. Normaal keken we via een livestream naar de wedstrijden van NEC. Nu moesten we zonder doen. Gelukkig werd ik op de hoogte gehouden via sms door papa en Karin tijdens de wedstrijden. Zo wisten we wel een beetje wat er gebeurde, maar het is niet hetzelfde als de wedstrijd zien. En natuurlijk won NEC voor het eerst sinds ongeveer 20 wedstrijden weer eens een eredivisiewedstrijd. Maar ach, ben allang blij dat ze weer eens gewonnen hebben. Vanaf nu kunnen we ze weer via internet volgen, dat zullen we dan ook zeker gaan doen. Het lijkt erop dat ze weer een beetje uit de put aan het komen zijn, dus wie weet wat het seizoen nog brengt....

De stranden
De stranden zijn nog steeds allemaal belachelijk mooi, logisch want die veranderen niet in korte tijd. Maar wat ik bedoel is, dat je dat blijft waarderen en mooi blijft vinden. Het wordt niet 'gewoon', zeg maar. De favoriet is nog steeds Baby beach. Een ander strand, Arashi vinden we ook erg fijn, vooral omdat het daar lekker rustig is vaak.

Arashi beach

Uit eten
Inmiddels hebben we ook al de nodige restaurants bezocht, koken is hier nou niet bepaald fijn met die hitte. Dus eten halen of ergens gaan eten komt best vaak voor, vooral ook omdat de meeste restaurants hier helemaal niet zo duur zijn. Zo zijn we naar Marina Pirata geweest. Daar zit je op een soort steiger, met mooi uitzicht over de zee en de ondergaande zon.

Bij Marina Pirata

Om je heen zwemmen veel vissen. Wat voor vissen, geen idee, maar ze waren nog best groot. Hoe donkerder het werd, des te meer vissen er naar de steiger kwamen. Gaaf om te zien. Het eten was erg lekker trouwens. We aten grouper. Gelukkig smaakt deze vis veel beter dan dat hij eruit ziet.

We zijn ook bij Yemanja geweest. Dat was op aanraden van collega's van Dennis. God, wat was dat lekker! We hadden samen als voorgerecht een salade met parmaham, zongedroogde tomaatjes, croutons en een lekkere dressing.

De salade

Daarna hadden we allebei vis als hoofdgerecht. Dennis had (als ik het goed zeg) Triple tail met een truffel risotto en groene asperges. Ik had Snapper met pesto risotto, groene asperges en een saffraansaus. Het was om je vingers bij op te eten.

De snapper met pesto risotto en saffraansaus.

Triple tail met truffel risotto en asperges.

Een goede aanrader dus!

Verder zijn we bij Smokey Joe's geweest, waar je erg lekker spareribs kan eten. Dennis had de ribs, ik had een spies met biefstuk. 

Waar we 2 keer zijn geweest, is Salt & Pepper. Een leuk tapasrestaurantje, dat beviel ook erg goed (vandaar de tweede keer). Na het eten kan je leuk langs allemaal kraampjes lopen met armbandjes etc. Ook is er een ''I love Aruba" winkel. Daar verkopen ze van alles, ook wel grappige spulletjes om wat souvenirs mee te nemen als we weer terug gaan. Iets verder verkopen ze slippers bij een kraampje buiten. 'Arubaianas' heten de slippers. Ik zag leuke slippers en vroeg in het engels aan de verkoper of hij ze in een grotere maat had. Toen zei hij dat ik even moest wachten, hij kwam terug en zei dat hij ze niet in een grotere maat had. Maar hij had andere slippers voor me gepakt, die vond hij wel mooi voor mij. Dit waren oranje slippers met de Nederlandse vlag erop. Blijkbaar had hij al meteen door dat ik Nederlands ben. Ik was het eens met de slippers. Voor Dennis zochten we ook slippers, Dennis vroeg ook voor een grotere maat, die had hij wederom niet. Hij trok een pijnlijk gezicht en zei "Only with the American flag", dat werd hem dus niet. Dennis heeft uiteindelijk nog wel slippers kunnen vinden. 

Een andere avond zijn we bij Barney's geweest, een restaurant dat gerund wordt door Nederlanders, daar kan je prima eten voor een leuk bedrag. Verder zijn we bij wat strandtentjes geweest waar je lekkere burgers kan eten. 

Onder de 'afhaalrestaurants' vallen de mac, Wendy's, KFC en Yami Yami. Yami Yami werd ons aangeraden door de vrouw van een collega van Dennis. Ik was met haar een gezellig dagje het eiland verkennen, toen we het over het avondeten hadden zei ik dat ik zin had in sushi. Toen zei ze dat Yami Yami chinese gerechten maakt, maar ook sushi. Die avond zijn we dus meteen sushi gaan halen. We hadden een sushi combo gehaald en we hebben uiteindelijk ook de 'Teriyaki Chicken' meegenomen, omdat die gewoon erg lekker klonk. Met als gevolg dat we enorm veel eten hadden, maar gelukkig kan je sushi prima nog even bewaren. Zowel de kip als de sushi waren echt heel lekker en helemaal niet duur. Dus Yami Yami is inmiddels ons favoriete 'afhaaladres'.

Bij de McDonald's kwamen we trouwens nog wat leuks tegen in de McDrive.

Als je in de spiegel kijkt (want ik kon niet opvallend een foto maken) zie je de politie. Die mensen hebben natuurlijk ook gewoon honger, toch is het grappig ze hier gewoon in de McDrive tegen te komen.

Het vermaak

Dennis en ik hebben ons oldschool vermaakt met bord- en kaartspellen. Je moet toch iets. Omdat kolonisten van Catan nog onderweg was hebben we hier het kaartspel daarvan gekocht. Zo hebben we ook het kaartspel Machiavelli en het bordspel het stenen tijdperk gekocht. Zoek ze maar een keer op op internet, zou ik zeggen. Gewoon kaarten, zoals 'duizenden' hebben we ook regelmatig gedaan. Maar ja, op een gegeven moment komen die spellen je ook wel je strot uit. Maar goed, we hebben de tijd ermee verdreven.

Verder is de auto al vermaak op zich: rondrijden over het eiland, ook wel cruisen genoemd, was ook prima vermaak en dat verveelde niet zo snel. 

De spullen

Onze spullen die inmiddels verscheept zijn hebben we nog steeds niet. De douane heeft namelijk een inventarislijst nodig van de verscheepte spullen. Die lijst hebben wij nooit van het verhuisbedrijf gehad, dus krijgen we de spullen niet mee. Dus nu moeten we achter die lijst aan, wat ook wel weer even kan duren. Dennis zei al dat tegen de tijd dat we de spullen hebben, ze weer teruggestuurd kunnen worden. Begint het wel op te lijken. 

Beestjes

Toen ik op de slaapkamer kwam een tijdje geleden zat er een verassing op mijn kussen: een gekko. Gelukkig kan ik gekko's prima hebben, het had ook een kakkerlak, schorpioen of een ander ranzig beest kunnen zijn. Gelukkig had ik de 'milde' variant en was het een gekko. De andere dieren heb ik hier (nog) niet gezien, vooral houden zo!

Hij vond het ook niet nodig om weg te gaan

Met ons eigen beestje, Ruba, gaat het goed. We noemen hem inmiddels ook wel eens 'Rooie'. Hij is echt heel lief en voelt zich erg thuis. Hij is ook heel blij als we thuis komen, dan komt hij knuffelen.

Buiten is hij wat minder geliefd. Hij wordt namelijk met enige regelmaat in elkaar gemept door soortgenoten. Een echte vechtersbaas is het niet, ik heb namelijk het idee dat hij altijd verliest. Het is een beetje een sukkeltje, maar dat maakt hem extra schattig. Voor buiten is dat natuurlijk minder handig. 

Hij is nog steeds even raar want hij kruipt soms onder de deken en gaat daar dan slapen.

Kleine rat is het

Mijn katten, Sammie en Siepie mis ik wel heel erg. Ook niet zo gek als je ze al 16 en 12 jaar hebt. Ik weet dat ze een fijn thuis hebben nu en dat ik ze weer op mag halen als ik terug kom. Toch is het soms wel moeilijk om ze niet om me heen te hebben, je mist toch echt iets. Ruba is natuurlijk super lief, maar vervangen kan natuurlijk nooit. Blijven hopen dat ze het redden totdat ik terug ben en dat we het leventje samen weer op kunnen pakken. Het is wel een hele geruststelling dat er goed voor ze gezorgd wordt!

Dagje met papa, Karin en Suus

15 oktober kwamen papa, Karin en Suzan een dag bij ons langs. Ze waren op vakantie naar Curaçao en hebben een dag naar Aruba geboekt omdat wij hier nu wonen. 

Ze landden rond half 12, we hebben ze opgepikt op het vliegveld en zijn eerst naar ons huis gegaan. Eerst even rustig wat drinken en een rondleiding door het huis. Daarna hebben we omgekleed en zijn we naar Eagle beach gegaan. Daar hebben we eerst een hapje gegeten. Papa, Dennis en Suus hadden een burger, die erg in de smaak viel. Karin had quesadillas en ik had een wrap met kip. Allemaal erg lekker.

Daarna zijn we lekker op het strand gaan liggen waar Dennis strandbedjes had geregeld. We hebben lekker even bijgekletst met z'n allen en zijn daarna naar ons huis gegaan om te douchen en uiteindelijk te barbecuen. Dat barbecuen ging niet echt soepel, we hadden van die mini barbecues. Ten eerste werden ze niet echt goed heet en er pastte niet echt veel op. Uiteindelijk is het, met behulp van een pan en fornuis, toch gelukt en het was allemaal erg lekker. Na het eten hebben we nog wat gedronken. Jammer genoeg moesten we rond 20.00u weer richting het vliegveld. Het was een heel leuke dag, jammer dat hij zo snel voorbij was.

De Ranch

De ranch was erg lastig te vinden, we hebben het uiteindelijk na een keer of 3/4 gevonden. Het zag er goed uit, de paarden zijn goed gevoed en zien er allemaal prima uit. Ik had mijn nummer achtergelaten bij de man die daar in het kantoor werkt. Hij was erg vriendelijk en zei dat ze zeker mensen konden gebruiken. De volgende dag werd ik gebeld door Kat. Zij regelt voornamelijk alles rondom de paarden en doet zelf ook veel tours. Zij vroeg of ik de volgende dag om kwart voor 8 op de ranch kon zijn, zodat ik mee kon op een tour om te kijken hoe goed ik kan rijden en of het mij zou bevallen. 

Toen ik aankwam op de ranch hebben we eerst een praatje gemaakt en ze vroeg naar mijn ervaring met paardrijden. Daarna zijn we de paarden gaan borstelen en opzadelen. Nog best pittig werk, want er moet doorgewerkt worden en het is natuurlijk gewoon rond de 30 graden iedere dag. Daarbij zijn de zadels niet bepaald licht te noemen. Maar, hard werken is gezond!

Even hierna kwamen de mensen aan die mee zouden gaan op de tour. Kat legde uit wat ze moesten doen met de paarden (en wat vooral niet). Ik deed ondertussen bij de paarden de hoofdstellen in. 

Toen de mensen ingelicht waren, waren we klaar voor vertrek. Ik had een lief oud paardje, Jesse James genaamd. Hij vond alles prima en genoot duidelijk van het ritje.

De Ranch biedt 7 tours aan, uiteenlopend van 1 tot 3 uur. Dit was een tour van een uur. Langs Malmok Beach, erg mooi. Met de voetjes door het water, super dus! De tocht ging prima en eenmaal terug vroeg Kat of ik het werk wilde gaan doen, ik zou per uur verdienen en de fooien mag ik ook houden. Het enige 'nadeeltje' is dat ik in training moet. Daarvoor word ik niet betaald. Dit houdt in dat ik iedere keer mee ga op tours en zo de tours zo leer kennen dat ik ze uiteindelijk zelf mag gaan geven. Super gaaf dus! Precies wat ik wilde.

Ze vond dat ik goed reed en de volgende tour wilde ze mij een wat uitdagender paard geven: Calypso. Een prachtig beest waar ik meteen een klik mee had. Het rijden ging prima. Calypso is inderdaad een pittige dame, maar daar houd ik wel van, een beetje uitdaging. 

Afgelopen zaterdag ging Dennis ook mee op de tour, voor mij een soort droom die uitkomt: samen paardrijden met Dennis. Hij had een braaf paard dat af en toe een beetje koppig was, maar dat vond Dennis juist wel grappig. Het rijden ging goed en hij wil het vaker gaan doen. Calypso probeerde mij de hele tocht lekker uit. Dat wil zeggen: draven als ik wil stappen en andersom en ook steigeren was ze niet vies van. Ik ben er op blijven zitten, toen ze eenmaal door had dat het niet ging lukken bij mij, hield ze op met vervelen en was ze braaf. Kortom: een prima project voor mij dit paard. Dat is mijn doel, een band met Calypso opbouwen en haar normaal kunnen berijden.

Calypso

Dat ze mooi is, dat is duidelijk. Ik zal binnenkort een mooiere en duidelijke foto op de blog zetten.

Het werk van Dennis

Dennis vermaakt zich nog steeds prima op zijn werk, hij heeft het naar zijn zin. Verder valt er niet zoveel over te zeggen, het gaat z'n gangetje. Hij gaat leuk om met alle collega's en gaat met plezier naar zijn werk.

Zo, dat was weer even een maand samengevat. Leuk om te weten dat zoveel mensen mijn blog volgen. Ik hoor regelmatig dingen over de blog en vooral de vraag wanneer ik weer ga schrijven. 

Jullie weten weer een beetje hoe ons leventje hier verloopt, ik stop ermee voor vandaag. Tot de volgende keer!

Toch maar weer eens een blog.

Hier weer even een signaal van leven, vanaf de andere kant van de wereld.

Zoals opa van de week mailde: Geen nieuws is goed nieuws.
Het gaat namelijk erg goed met ons. We voelen ons gewoon lekker, tussen Dennis en mij gaat het goed. Gewoon even het gevoel dat je samen de wereld aan kan. Dat went nooit, dat blijft geweldig.

Ik had nooit verwacht dat ik hier, op een tropisch eiland, een fikse verkoudheid zou krijgen. Ik heb er nu al dik een week last van. Ik dacht er een paar dagen geleden vanaf te zijn toen ineens, naar mijn idee, een kaakholteontsteking op de proppen kwam zetten. Zeker weten doe ik het niet, maar volgens mij klopt mijn google diagnose vrij aardig. Wat het ook is, het is minder prettig. Maar het mag de pret niet drukken, want Dennis en ik zijn sinds maandag erg vrolijk. Het rijbewijs is gehaald en sinds gisteren staat onze eerste eigen auto op de oprit, inclusief aso spoiler! Hoe hij rijdt: geen idee. We zijn namelijk op de Antillen, dat houdt in dat we minimaal 10 (!) werkdagen op ons rijbewijs moeten wachten. De auto op de oprit is dus een soort martelobject geworden. We mogen er in zitten, that's it. Maar goed, geduld is een schone zaak! Hier wat foto's van onze 'bolide'.

Het is een automaat, rijdt toch het lekkerst

Iedereen snapt natuurlijk wel dat als wij het rijbewijs binnen hebben, Aruba officieel onveilig wordt verklaard. Heerlijk rondscheuren en neerploffen op een willekeurig strand, kan me er nu al op verheugen.

Toch was het rijbewijs halen niet zo super simpel als verwacht, er kwam toch wel theorie bij kijken die serieus geleerd moest worden. Niet bij een pakje boter dus, maar moeilijk was het ook niet te noemen. Dennis en ik hebben gewoon braaf geleerd en elkaar overhoord. Had ook wel iets gezelligs. Ik had nog wat moeite met de autootjes en het bord. Dennis was zo lief om een papieren namaakversie te maken, waardoor ik toch kon oefenen. Erg schattig.

Goed, even terug naar vorige week. 

Vorige week zondag zijn we naar collega's van Dennis geweest. Bijna alle collega's inclusief aanhang waren aanwezig. Het was erg gezellig en de hapjes die ze hadden klaar gemaakt waren erg lekker. Zo was er bijvoorbeeld broodje 'dip'. Super lekker! Eenmaal thuis besefte ik mij dat er natuurlijk een recept van moet zijn. Dus toen heb ik meteen Dennis op pad gestuurd om achter het recept aan te gaan. Er zit van alles in. Helaas kunnen we hem in dit huis niet maken omdat de chinees bijvoorbeeld geen Parmezaanse kaas heeft. Dus wederom geduld.

Dezelfde dag dat we naar de collega's van Dennis waren, was er een parade in verband met de verkiezingen. Wat een gekkenhuis! 2000 auto's die achter elkaar aan rijden, totaal volgepropt met vlaggen van hun favoriete partij. Dit levert steeds weer een file op van 6 km. Als 'neutraal' persoon wil je daar dus niet in terecht komen. Gelukkig was dat ook niet zo, we waren de parade voor en toen we terugkwamen van de gezellige avond was de parade gelukkig voorbij.

Je moet het eigenlijk zien als een zuip-,toeter- en feestparade. Drank achter het stuur, waarom niet.

Voor de mensen die de parade willen zien, hier is de link: http://www.youtube.com/watch?v=m2C4AOd9J40  In dit geval is het de parade van de AVP, de Arubaanse VolksPartij. Die overigens ook gewonnen heeft.

Hier is het gebruikelijk dat de avond voor de verkiezingen de drankvoorraad in de supermarkten op slot gaat. Donderdag van 18.00u tot en met zaterdag 18.00u was er dus geen drank te koop. Wat dus ervoor zorgt dat je op woensdag iedereen met een belachelijke lading bier etc. ziet rondslepen. Zodat er toch meer dan genoeg drank in huis is tijdens de verkiezingsfeesten. Werkt erg goed dus die maatregel...

De afgelopen week hebben Dennis en ik natuurlijk de nodige rijlessen gevolgd, theorie geleerd en voor de rest is er niet veel boeiends gebeurd. 

Afgelopen weekend hebben Dennis en ik ook nog wat rijles gehad. Vrijdag en zaterdagochtend om 9u. Zondag was de wedstrijd van het jaar, voor een NEC-fan dan. Deze zondag is dus ook meteen de shitste zondag geworden. Want NEC verloor van de maffiaratten, zoals ik de arnhemmers noem. Snel vergeten die wedstrijd. Toch ben ik trots op mijn cluppie!

Afgelopen maandag hadden we dus examen, dat ging als volgt: We werden om half 8 opgepikt thuis. We werden naar het examenbureau gebracht. Daar moesten we even wachten, godzijdank in de airco. We moesten namelijk net gekleed zijn: een lange broek, dichte schoenen en een blouse. Erg prettig in dit klimaat. 

Ik moest eerst theorie examen doen. Eerst kreeg ik ongeveer 15 vragen over waar je rekening mee moet houden in het verkeer etc. Daarna nog een stuk of 10 verkeersborden. Allebei de onderdelen heb ik foutloos gedaan. Daarna volgde het bord met de autootjes en de mini fietsers. De eerste situatie deed ik foutloos, de tweede situatie maakte ik een fout. Ik wist dat ik tenminste nog 3 situaties kreeg en nog één fout zou betekenen dat ik gezakt was. Gelukkig heb ik me door de andere situaties heen geworsteld en slaagde ik voor mijn theorie. Dennis heeft ook maar één foutje gemaakt in de 3 onderdelen. Hij had een vraag verkeerd beantwoord. In ieder geval, de theorie hadden we dus allebei in the pocket. Toen kwam het afrijden. Ik moest weer eerst. Het begon al soepel, door de zenuwen kreeg ik tot 3x toe de auto niet open. Wederom een gênant momentje dus. Begint te wennen. Eenmaal aan het rijden was ik heel relaxt en verliep alles soepeltjes. Ik heb nog een praatje gemaakt met de examinators (ja, het waren er 2), een beetje over koetjes en kalfjes en hoe mooi het eiland is enz. 

Eenmaal terug bij het bureau moest ik de motor laten draaien zodat Dennis meteen kon rijden. Scheelde mij weer achteruit inparkeren! Bij Dennis ging het ook prima. Terug in het bureau kregen we de papieren in de hand gedrukt met de boodschap dat we geslaagd waren. Super! Eindelijk allebei ons rijbewijs.

Nu nog even wachten dus....

Met Ruba gaat het goed. Hij jaagt tegenwoordig ook in het echt, niet alleen op tenen dus. Hij bedoelt het vast erg vriendelijk allemaal, ik word er wat minder vrolijk van. Toen ik van de week naar buiten liep had hij een cadeautje neer gelegd voor de deur. Katten doen dat als een soort van bedankje, of een 'ik vind je lief' gebaar. Het gepresenteerde maal zag er erg appetijtelijk uit. Op het menu stond namelijk: Onthoofde kikker met een sausje van ontbindingssappen en mieren. Om je vingers bij af te likken! Ik heb vriendelijk bedankt.

Vandaag heb ik een heldhaftige daad verricht. Op het menu stond salamander/hagedis (whatever). Ruba kwam erg vrolijk aanrennen met mijn levende diner in zijn bek. Ik heb vervolgens Ruba verleid met wat brokjes, waardoor het beestje in zijn bek vrijkwam en de benen nam. Weer een dode minder.

Vanmiddag gaan Dennis en ik een Tango poging doen met opa en oma, hopen dat het lukt! En morgen gaan we ons echt wagen aan het strand. Op de kazerne blijkt dat ook te kunnen namelijk. Het is er alleen nog niet van gekomen door het ziek zijn etc.

Goed, jullie zijn weer even zoet en up to date.

Fijne avond jullie en tot de volgende keer!

Ruba de tenenbijter

Daar zijn we weer.
Ik kreeg aardig wat berichtjes over wanneer ik weer ga bloggen. Nou, nu dus!

Ruba wordt steeds aanhankelijker, sterker nog hij wilde niet dat ik wegging. Ik moest naar rijles. De kleine meneer was het er niet mee eens en rende achter me aan, om vervolgens op mijn voet te gaan liggen.

Lastig lopen zo...

Dennis speelt vaak met Ruba, dan gaat hij met zijn hand onder de dekens om vervolgens Ruba 'aan te vallen'. Ruba valt dan vol aan en bijt en krabt dan. Natuurlijk doet het geen pijn omdat Dennis zijn hand onder de dekens heeft. Maar nu is het zo dat Ruba alles wat beweegt onder het deken aanvalt. Dus als ik ook maar mijn teen durf te bewegen, springt hij er met vol enthousiasme en speelsheid op. Vandaar dat ik hem nu de tenenbijter noem. Het probleem is alleen dat Dennis hem te vaak opgefokt heeft, waardoor Ruba nu dus steeds alles aanvalt. Erg lastig als je je om wilt draaien. We zijn bezig het hem weer af te leren.

Nadat Ruba van alles en nog wat aangevallen heeft is hij erg moe. Dan ligt hij echt K.O. te slapen.

Met zijn tong buitenboord...

Dennis heeft nog steeds last van de blaren op zijn voeten. Die zijn toch wat groter dan we dachten, ik bespaar jullie een foto. Hij loopt nog steeds als manke Nelis, wat voor mij soms wel grappig is.

Het lopen hier blijft toch een beetje tricky. Dennis is van de week ook al bijna van zijn sokken gereden omdat ze hier als malloten rijden. Ik ben er niet helemaal gerust op. Ik heb Dennis gevraagd om mij even een berichtje te sturen als hij op de kazerne is. Gelukkig krijg ik die elke ochtend als hij moet werken!

Dinsdag was het even spannend, de generaal kwam naar de kazerne i.v.m. de bezuinigingen. Alle mariniers gaan hier per 1 januari 2015 weg. Gelukkig kunnen wij en de rest van de mensen in de keuken gewoon blijven. Ze krijgen het alleen drukker. De mariniers worden namelijk vervangen door de landmacht. Die verblijven hier steeds 4 maanden op de kazerne, dat betekent dus meer eters. Dus meer werk. Hoe dat verder gaat lopen zien we dan wel. Het is in ieder geval heel fijn dat wij, stel dat we verlengen, niet in januari 2015 weg moeten!

Gisteren gingen we weer naar de Chinees. Ik begin het idee te krijgen dat ze een oogje op Dennis heeft. Ze begroet hem altijd heel schattig, met een lieve glimlach erbij. Toen Dennis 'Bon Tardi' zei was ze helemaal trots dat hij 2 woordjes Papiamento kon, haha. Ik vind haar wel schattig. Ze zei ook nog dat het hier 'everyday party' is op het eiland. 

Ons kleine beestje hebben we een halsbandje omgedaan. Zodat ze buiten weten dat het geen zwerfkat is. Het staat hem erg leuk en hij is er al aan gewend.

Het is een mooi beestje.

Dit was hem alweer, ik heb vrij weinig te vertellen,zoveel gebeurt er niet de afgelopen dagen...

Welterusten voor jullie!

Het weekend

Bon Dia!
Zaterdag hebben Dennis en ik heerlijk uitgeslapen, dat lukte wel na vrijdag! We zijn rond een uurtje of een naar Oranjestad gegaan met de taxi. Daar gingen we eerst, op aanraden van twee collega's van Dennis, naar de Suikertuin. Een gezellig tentje, gerund door Nederlanders. Ons was verteld dat je daar erg lekker kan lunchen. Dat was zeker zo! Dennis had een baguette 'Paris':

Baguette met kip, bacon, tomaat, 2 kazen en ui... Jammie!

Ik had gekozen voor de 'Beef wrap' met een heerlijke kaassaus erbij:

Een lekkere 'chill' kon natuurlijk niet ontbreken:

Balashi chill

Ik heb trouwens een nieuwe tactiek, ik maak stiekem een foto van Dennis. Daar staat hij dan niet zo charmant op, met zijn mond open ofzo. Dan dreig ik om het te plaatsen op de blog, tenzij hij een leuke foto laat maken. Het werkt!

Hij liet een foto maken, een leuke ook nog!

Het eten smaakte erg goed. We zaten lekker rustig te eten totdat ineens kei hard het alarm van mijn mobiel af ging. Voordat ik hem gevonden had in mijn tas, waren we het middelpunt van belangstelling... Fijn! Mijn telefoon vertoont fratsen, het alarm doet het namelijk nooit, tenminste niet het geluid. En nu had mijn telefoon besloten om willekeurig een alarm, mét geluid, af te laten gaan midden in het restaurant. Echt weer iets voor mij dus.

Daarna ging ik even naar het toilet, toen ik weer van het toilet af wilde ging dat lastig. Ik had namelijk de klink in mijn hand. Nadat ik even rustig had uitgevogeld hoe dat ding erop terug moest kon ik er gelukkig weer af. Ik kwam met de slappe lach terug bij Dennis en die vond dat ik het in de blog moest zeggen, bij deze dus.

Na het lunchen gingen we Oranjestad in, op zoek naar vlees. Dat heeft de lokale Chinees niet namelijk (ja die Salmonella kip etc.). Na drie 'super' markten hebben we de hoop opgegeven en hebben we de taxi terug gepakt. Weer geen vlees dus! De chauffeuse van de taxi vroeg waar in Nederland wij vandaan kwamen. Toen wij Nijmegen zeiden, leefde ze helemaal op. Haar zoon woonde in Amsterdam en vrienden van haar in Nijmegen. Ze had het over de 4-daagse, dat het zo leuk en gezellig is en dat ze er weer graag heen wilt. Lachen dus, iemand die Nijmegen kent! 

Na de taxirit zijn we weer naar onze vertrouwde Chinees gegaan. Ze kennen ons inmiddels. We leven al een week op tonijn en pizza, het begint ons de strot uit te komen. 

Ik was op zoek naar een vis, witvis ofzo, in ieder geval wat anders dan tonijn. Toen ik goed keek maakte mijn hart even een sprongetje: GEHAKT! In goede staat! Ik draaide me om en zag daar van Honig zo'n pak staan voor chili con carne. Mijn dag was meteen weer goed. Die van Dennis ook trouwens, haha.

We hebben die avond heerlijk gegeten, eindelijk weer vlees...

Gisteren zijn we om 6 uur opgestaan om NEC te kijken. Via een of andere Arabische live stream. Daarvoor had ik er tig geprobeerd maar die deden het niet. Uiteindelijk lukte het dus bij de Arabische site. Ik vond het een mooie wedstrijd en was erg blij dat ik er toch voor opgestaan was. De wedstrijd eindigde in 3-3, nog best netjes. Na de wedstrijd zijn Dennis en ik nog even gaan slapen. Over slapen gesproken. De kat heet nu officieel Ruba, naar Aruba. Hij houdt er rare slaapgewoontes op na:

Kan niet lekker liggen.

Dennis vond gister dat Ruba toch wel geluk heeft, hij had ineens een 'geniale' ingeving. Hij vond dat we hem Lucky B. moeten noemen. Naar Lucky Bastard. Ik vond het niet zo'n geschikte naam en Dennis bij nader inzien ook niet. Hij blijft gewoon Ruba heten, onze eigen luie, rare, lieve Antilliaan. 

Ik heb net, om 10 uur (wat half elf werd), weer rijles gehad. Het ging prima deze keer. Woensdag weer theorie, ik ben benieuwd wat ik nu weer op mijn bord krijg. We zullen zien.

Dadelijk rond 13u word ik opgehaald. We gaan weer naar het gemeentehuis, we moeten de inschrijving ophalen. Eerst daar in de buurt een hapje eten, dan naar het gemeentehuis en daarna begint onze vlees speurtocht weer, deze maand was het handig geweest als we vegetarisch waren. Maar goed, geen haar op ons hoofd die denkt aan een vleesloos bestaan, dus we blijven volhouden!

Bon tardi! (goedemiddag)

WAUW!!

Gisteren had ik mijn eerste theorieles... Echt briljant en toch best nog lastig. Dat komt omdat ik de Nederlandse theorie gewend ben. Hier is alles net even wat anders, ik ga het allemaal niet uitleggen. Ik kreeg les met kleine speelgoed autootjes en fietsers etc. Dan moest ik op het bord aangeven wie voorrang had etc.

Het was echt leuk, echt les van iemand, echt persoonlijk. Zo ziet het bord (van een afstandje) eruit:

Als je goed kijkt zie je de autootjes..

Maandag heb ik weer rijles en woensdag theorieles, ik ben weer benieuwd! 

We zijn hier weer wat gekke beesten tegen gekomen. Of nou ja gek, je verwacht ze hier niet midden op de weg...

Wilde geiten!

En deze kleine baby rende door het huis gister, jawel een baby gekko!

Hopelijk is het duidelijk...

Dennis had gisteren vroege dienst, hij moest hier rond 5 uur gaan. Hij had bedacht met een van de fietsen hier te gaan. Hij wilde even snel de band oppompen zodat hij niet hoefde te lopen. Dat ging weer erg soepel... de band klapte namelijk. Moest hij alsnog gaan lopen, haha.

Waar iedereen nu natuurlijk op zit te wachten is het huis. Daar zijn we gister gaan kijken. De inrichting was wat oubollig maar de ruimte is super. Het is een lekker ruim huis, 2 slaapkamers, 2 badkamers, woonkamer, keuken en een behoorlijke tuin. Het beviel ons prima en we hebben het meteen geaccepteerd! Dus we kunnen vanaf 12 oktober terecht in dit huis: (even door de inrichting heen kijken, we gaan het nog 'thuis' maken)

Keukentje

Een van de twee slaapkamers

Badkamer

Badkamer

Voorkant huis

Voor de mensen die langskomen is het fijn om te weten dat de logeerkamer een eigen badkamer en voordeur heeft, voor wat extra privacy!

We hebben nu al zin om erheen te gaan en het ons thuis te maken! 

Meer foto's kunnen we eventueel mailen/appen omdat daar het huis (voor inbrekers) misschien te herkenbaar is...

Het volgende goede nieuws is dat Sjakie niet van de eigenaar is, hij mag mee naar ons nieuwe huis!!! Hij is dus nu van ons, hij is te gewend het laatste halfjaar en wij kunnen het niet over ons hart halen om hem terug de wildernis in te sturen. We hebben de eigenaar van het huisje waar we nu zitten gemaild of hij bekend was met een kat die hier loopt. Hij was niet bekend met de kat, dus kunnen wij hem meenemen. Wij twijfelen tussen 3 namen (we gaan hem nu natuurlijk wel een serieuze naam geven, nu hij van ons is). We willen namen die een beetje met Aruba te maken hebben omdat hij hier vandaan komt. Jullie kunnen kiezen tussen: Balashi, Bubali en Ruba. Stemmen kan op mijn facebook! 

Wij zijn in ieder geval super blij met het kleine kereltje, alsof het zo moest zijn.....

Oké, nu naar vandaag. Dennis had een gewone dienst, van half 7 tot 15 dus. Maar zo voor het weekend zijn ze wat eerder klaar. Mij werd gevraagd of ik rond 14u op de kazerne kon zijn zodat we met zijn allen, Dennis en zijn collega's dus, gezellig wat konden gaan drinken. 

We gingen naar de Zeerover, een lokaal tentje hier waar je verse vis kan eten. We bestelden bijna allemaal het bier van Aruba: Balashi. Alleen dan de 'chill' variant, net even wat frisser, heerlijk (Voor papa: je weet wel, net zoals Amstel Bright). We zaten heerlijk aan het water en Dennis en ik werden meteen overspoeld door een heerlijk gevoel.

Vissersbootjes kwamen af en aan met heerlijke verse vis, een collega van Dennis is dichtbij gaan kijken, deze foto heb ik van hem via bluetooth:

Vers gevangen vis

Deze rode vis heet Queen snapper en ze leven 200 meter diep. De visser zei dat daarom de ogen er zo eng uitzien, door de druk.

Wij hebben zelf witvis op, Mahu, zoals ze het hier noemen. Deze was in moten gesneden en werd geserveerd met frietjes en saus. Het ziet er niet uit, maar het is eerlijk waar de lekkerste vis die ik ooit op heb.

Heerlijk!

Deze vis eet je met je vingers, je haalt het vel eraf en eet om het bot heen. Net zoals kip zeg maar. Echt zo ongelooflijk lekker! Echt fantastisch! Het sfeertje was ook echt super, heerlijk daar aan het water met de zon die langzaam onder ging. Dennis en ik hebben echt enorm genoten, echt wauw, wat een eiland, wat een sfeer en wat een mensen!

Wauw....

Echt een heerlijke plek om weg te dromen en te kijken naar de ondergaande zon. Deze foto's heb ik gewoon genomen met mijn mobiel, ze zijn nog best goed uitgepakt. Vooral de tweede vinden wij erg mooi en geeft een klein beetje aan hoe mooi het was. Wat een avond, fantastisch.

Tot nu toe (en ik denk dat het zo blijft) is er geen haar op ons hoofd die spijt heeft van het besluit om dit avontuur aan te gaan. Wat een geweldige ervaring, nu al! 

Morgen gaan we naar Oranjestad, want ik heb schoenen nodig voor de rijles (dat mag niet op slippers). En verder gaan we lekker genieten van ons weekend en nagenieten van deze dag. Fijn weekend!

\

Rijles

Goedemorgen! (Bij jullie middag).
Gisteren moest Dennis om half 7 beginnen, ik bleef nog lekker in bed. Ik heb de hele dag eigenlijk niks uitgevoerd, totdat ik rijles had.
Het begon al meteen goed, ik stond buiten te wachten op de lesauto maar die kwam maar niet. Gelukkig had ik een telefoonnummer van de rijschool. De vrouw aan de telefoon vond het raar dat ik niet was opgehaald. Even later werd ik terug gebeld. Haar zoon stond voor de deur en had meerdere keren getoeterd (niks gehoord, maar goed). Uiteindelijk kwam de auto aanrijden (ook knap als hij er al stond) en ik stapte in. Haar zoon vertelde mij dat hij bij het huis was geweest en aan had geklopt etc. Ik was de hele tijd gewoon thuis, dus heel apart haha. Er zat nog een meisje in de auto, we werden naar een huis gebracht. Daar werd ons verteld dat we achterom moesten lopen. Eenmaal achter aangekomen kwam ik in een mini kantoortje terecht. Er zaten nog wat mariniers (tuurlijk, die zitten hier overal). Ik moest me inschrijven, een deel van het geld betalen en toen werd ik opgehaald door een man. Die reed eerst naar een rustig stuk van het eiland zodat ik rustig kon rijden zonder al te veel poespas. De auto was een automaat, dat was dus al even wennen! Het gaspedaal was behoorlijk gevoelig. Het rijden ging verder prima, al is het wel even wennen aan de regels hier en het gaspedaal dus. Het is hier zo dat als er geen borden staan bij een kruising of T-splitsing, dan gaat rechts voor (logisch), maar je bent ook verplicht om te stoppen, ook al komt er niks aan. Verder hebben ze hier kleine, rotdrempels die je op het laatste moment ziet en de weg is niet altijd even best. Daarentegen was de omgeving waar ik reed echt ontzettend mooi... we reden bij Baby Beach en Roger Beach

Baby beach

Roger beach

De instructeur vond dat ik goed reed, ik moest alleen iets meer controle krijgen over het gaspedaal en ik moest de regels van Aruba leren. Op de terugweg reed de instructeur weer. We kwamen langs een stadion. Ik vroeg of het een voetbalstadion was. De instructeur bevestigde dat maar zei er achteraan dat het niet zo groot was als het stadion van Ajax, haha. Ik vroeg wat de nationale sporten hier zijn. Het zijn er 4: Baseball, honkbal, voetbal en op vrijdag: ZUIPEN!! Haha, hij moest er zelf ook erg om lachen.Hij reed nog langs wat tentjes waar je leuk kan eten en drinken en zei dan steeds, daar kunnen jullie leuk heen als jullie je rijbewijs hebben. Dan kan je echt genieten van het eiland.

Toen we terug kwamen heb ik meteen een nieuwe les afgesproken, donderdag om 11 uur. Dat blijkt een theorieles te zijn. Je weet wel, zo'n oldschool theorieles van een leraar, ik heb er nu al zin in! Daarna werd ik naar huis gebracht. Het probleem was alleen dat ik de weg niet weet en degene die mij wegbracht ook niet! We gingen dus weer terug, er werd iemand bijgeroepen die de weg wel wist, zo kwam ik uiteindelijk toch thuis. Dennis zijn rijles ging ook prima, hij reed alleen af en toe te hard, het scheurmonster. Hij werd ook naar huis gebracht, aan hem werd gevraagd of hij wist waar zijn huis woont.... Lachen dus!

Toen Dennis thuis was gingen we koken. Het begon met pizza, voor mij dan want Dennis had kip burgers ergens gekocht. Het begon al met de burgers van Dennis, die waren niet te eten. Hij heeft toen maar twee broodjes met vlokken op. Mijn pizza was klaar, meer dan klaar eigenlijk want hij was pikzwart... Dus toen ging Dennis een pantosti voor me maken. Die brandde ook aan. Toen bakte ik een ei en dat ging gelukkig wel goed... Blijft moeilijk, koken.

Na het eten stortte Dennis in en hij ging (zoals wij het altijd noemen) Snoozen. Ik heb een paar foto's gemaakt want Sjakie deed ook mee met het Snoozen. Hij lag op het voeteneind. Dennis gaat me dit niet in dank afnemen, maar goed:

Ik krijg op mijn donder als hij thuis komt, haha

Maf beest

Zo zijn ze best lief...

Dennis heeft vandaag late dienst, van 10 tot 18u ongeveer. Morgen moet hij van half 6 tot 14u, dan hebben we nog lekker de middag samen. 

Donderdagmiddag (morgen dus) om 15u gaan we kijken bij het huis. Grote tuin, 2 slaapkamers, die grote Jumbo-achtige supermarkt om de hoek en in de buurt van het strand. Ik ben benieuwd! Ook fijn dat een marinier en zijn vriendin dan naast ons wonen trouwens, voor mij wel prettig wat contact. We laten het morgen weten of dat hem geworden is! Jullie een fijne avond en tot morgen!

Blaren...

Daar zijn we weer! Gister had ik even geen zin om te bloggen, vandaar dat er geen blog was.

Gister was een grappige dag... Het begon al meteen goed: het alarm ging weer af! Deze keer was het mijn schuld, ik hoorde geen piepje, want het alarm piept normaal wel als je de code in moet voeren. Dus ik stond een beetje schaapachtig naar het schermpje te staren omdat ik dacht dat Dennis hem er al af had gedaan en ik geen piep hoorde. Ik draaide me om, zo van mooizo hij is er af, niet dus! Dat ding ging kei hard af naast mijn oor. Ik als een gek de code invoeren, toen stopte hij gelukkig. Maarja een paar minuten later (wel echt snel en goede service trouwens) stond de patrouille voor de deur... of alles in orde was etc. Alles uitgelegd, niks aan de hand. Nu hebben we ons nummer doorgegeven, zodat ze dat bellen, mocht het alarm weer afgaan, dan hoeven ze niet weer te komen. Maarja, weer een lekker soepel begin van de dag dus.

De muggen hier hebben echt een ernstige voetfetish. Die beesten hebben heel mijn voet lek gestoken, de tenen en de zijkanten van mijn voeten zijn het meest populair. Echt fantastisch... En Dennis maar miepen dat hij één muggenbult heeft!

Ik stond dus op met jeuk aan mijn voeten, toen ging het alarm af en blijkbaar was ik daarna nog niet wakker genoeg want ik heb mijn hand verbrand toen ik een ei aan het bakken was, soms heb je van die dagen....

Dennis en ik hebben aan het eind van de middag even relaxt op bed gelegen met de airco aan, begint een gewoonte te worden (heerlijk). Dennis kwam iets grappigs tegen wat mama had gepost op haar facebook:

Met als gevolg dat ik het uitprobeerde....

Dennis kwam niet meer bij toen ik probeerde te ademen terwijl ik mijn tong uitstak. Moet een heel stom beeld geweest zijn en Dennis was echt aan het huilen van het lachen. Vooral toen hij las dat het eruit ziet als een hond.... Achja fijn dat ik even voor vermaak heb gezorgd zullen we maar zeggen.

Hierna wilde we nog even naar Oranjestad. Gelukkig had Dennis even gecheckt of er wel wat te doen was, niet dus! Dus het komt erop neer dat we gisteren gewoon weer thuis zijn gebleven. Ook niet verkeerd.

Toen besloten we dat we pizza gingen bestellen omdat ze een Domino's hadden gezien. Ik liet Dennis bellen.... Nederlands praten was er niet bij, het moest in het engels. Dennis probeerde duidelijk te maken welke pizza hij wilde, daarna moest een telefoonnummer doorgegeven worden. Gelukkig kwamen we een papiertje tegen met het huisnummer van hier. Daarna vroeg de vrouw aan de telefoon hoe groot de pizza's moesten zijn, small, medium of large. Ik zei tegen Dennis doe maar large, want volgens mij krijg je dan een gewone pizza (Italiaans formaat, zeg maar). Nadat de vrouw drie keer het ordernummer heeft moeten zeggen voordat we doorhadden dat het om het ordernummer ging, konden we eindelijk ophangen. We vroegen ons af of het allemaal gelukt was... Het was gelukt, het werd vrij snel geleverd. Toch netjes van Dennis met zijn guppen Engels... Dennis ging de pizza halen bij de poort, even later komt hij terug naar binnen, een beetje gniffelend. Ik keek naar zijn handen: 2 big ass pizza's. Je weet wel, zo een die je met z'n tweeën nog niet op kan.... 

Even voor de duidelijkheid: de pizza is groter dan de zitting van de stoel.....

Dussss.... dat was even een 'oeps' momentje. Hij was wel erg lekker. De tweede hebben we vandaag nog maar als avondeten op!

Verder hebben we gisteravond niet zo veel gedaan... Sjakie voelt zich steeds meer thuis blijkbaar, hij vindt het normaal om in de kast te springen en hij slaapt soms erg lief en ontspannen.

Hij ligt graag bij ons, dit is onder het bureau waar we vaak aan zitten.

Stoute Sjakie in de kast!

Het is echt een leuk beestje, jammer dat we over een maandje weer afscheid moeten nemen...

Maar goed, dat was gisteren.

Vandaag ging de wekker om kwart over 5, om half 6 moesten we echt opstaan... veel te vroeg voor mij, maar goed.

We moesten lopen naar de kazerne (ik moest mee omdat ik langs de ziekenboeg moest en een defensiepas aan moest vragen zodat ik op de kazerne mag). Het was nog donker, ondanks dat liepen we bijna in een keer goed... na een kleine omweg kwamen we, gelukkig op tijd, aan bij de kazerne. Daar moest ik me meteen melden bij een klein gebouwtje bij de poort. De adjudant die daar werkt gaf me een formulier, die moest ik invullen en inleveren met een kopie van mijn paspoort. Die had ik natuurlijk niet bij de hand, dus gingen we naar het bedrijfsrestaurant: de nieuwe werkplek van Dennis. Het zag er (voor marine standaard) nog best gezellig uit... We dronken even koffie en gingen toen formulieren invullen en kopieën van mijn paspoort maken. Dennis kreeg een formulier van de chef. Een inrouleerformulier: daar staan alle mensen/ instanties op waar Dennis een handtekening van nodig had. Nogal veel, een stuk of twintig gok ik. Het ''leuke'' was dat die mensen/instanties natuurlijk verspreid zaten over de kazerne. Daarbij waren sommige mensen gewoon even weg ofzo en later weer terug. Hierdoor zijn Dennis en ik wel 5 keer naar alle hoeken van de kazerne geweest. Dennis in zijn nette tenue en ik op mijn totaal ongemakkelijke slippers. Ik dacht namelijk hier op elke hoek van de straat slippers te kunnen kopen, niet dus. Ik heb geprobeerd een leuke foto van Dennis te krijgen in net uniform:

Zoals te zien werkte meneer weer geweldig mee....

Na het zoveelste rondje over de kazerne begonnen Dennis en ik te merken dat we blaren aan het ontwikkelen waren. Maar op blote voeten lopen was geen optie voor mij want dan zou ik ze verbranden en Dennis moest zijn ''fijne'' nette schoenen aan houden. Overigens viel het mij op de kazerne nogal op dat mariniers inderdaad typische 'mannetjes' zijn: ze vonden het erg leuk als ik langsliep, vooral de Antilliaanse mariniers die langs liepen. Die hadden een oefening en sleepten iets zwaars rond. Toen wij langsliepen vertoonden ze ineens macho gedrag, erg grappig. Ze lachten allemaal naar me en keken nog een paar keer om. De adjudant had me al gewaarschuwd dat ze hier wel houden van blonde vrouwen. Nou, dat was duidelijk, haha!

Uiteindelijk hadden we een groot deel van de lijst gehad, toen moesten we even terug naar de poort om mijn pas aanvraag in te leveren. De adjudant was zo vriendelijk om meteen een pasfoto van mij te maken zodat de aanvraag snel geregeld kon worden. Hierna moest Dennis even naar de 'alle hens' omdat er het weekend een marinier naar huis is gestuurd die drugs bij zich had... Daarna gingen we weer wat drinken en verder op pad. Rond half 12 was het grootste deel afgehandeld. Dennis moest nog werken die middag, wat betekende dat ik alleen terug moest lopen. De weg terug vinden ging prima. Het was alleen een stuk minder dat het rond twaalf uur was: bijna het warmst van de dag dus. Geen schaduw, vol in de zon, geen wind en een kwartiertje lopen. Dat kwartier leek een stuk langer. Eenmaal thuis ben ik achter het bureau neer geploft met de airco vol aan. Best grappig, de airco stond op 25 graden en voelde heerlijk koel aan....

Dennis was rond kwart over 3 thuis. Hij heeft leuke collega's en heeft een leuke dag gehad. Hier gaat hij zich wel thuis voelen en hij gaat met een lekker gevoel aan het werk. Heel fijn dus!! O ja, schiet me nu te binnen: vanochtend bij de 'koffie' vertelde een collega van Dennis dat de politiek hier best grappig verloopt. De verkiezingen komen eraan en er zijn 2 partijen die gaan voor de winst: de MEP en de AVP. Vraag me niet wat ze inhouden, ik heb geen idee. Blijkt dat de partijen hier niet zo goed tegen hun verlies kunnen. Vorige keer won de AVP de verkiezingen en de MEP was jaloers. Dat is uitgelopen op een knokpartij. Dan zou je denken dat die knokpartij tussen de aanhangers van beide partijen zou zijn. Nou, niet dus, die knokpartij was tussen de politici!! Zie je het al voor je? Wilders vs Rutte, haha! Belooft dus wat voor dit jaar.....

We zijn nog even met onze beblaarde voeten naar de Chinees hier geweest want het drinken was op. Toen we terug kwamen zagen we de enorme barst in de muur weer. Geniaal, dat ik daar niet aan gedacht heb de eerdere blogs! Toen korporaal Hartman ons naar het huisje bracht de eerste keer zagen wij de barst in de muur. Niet een klein barstje, nee enorm. Zo erg zelfs dat de poort niet meer dicht kan!

De korporaal vertelde dat even terug er een knoepzatte vent met volle vaart tegen de muur is geramd, met als resultaat dus de enorme barst... het is een wonder dat de man ongedeerd is!

En een wonder dat de muur nog staat...

Nogal toegetakeld

Tja, die past niet meer!

Dennis en ik zitten nu weer lekker in de airco, met onze voeten vol blaren. Ik heb er 4 per voet, dus 8. En Dennis heeft er 5, die zijn alleen wel een stukje groter. Kortom: niet fijne slippers, zand en te strakke nette schoenen zijn geen goede combi. Gelukkig mag Dennis morgen gewoon kisten aan en ik ga maar eens op zoek naar slippers...

Dat was hem weer voor vandaag, morgen de eerste rijles, dat belooft sensatie! Doei doei....!