Al 4 maanden op Aruba

Wat gaat de tijd snel! Het is alweer 2 maanden geleden dat ik mijn laatste blog schreef. Het werd dus weer eens tijd. Leuk dat er nog steeds zo vaak naar wordt gevraagd!

Ik ga natuurlijk niet alles van de afgelopen 2 maanden vertellen, dan kan ik net zo goed een boek schrijven.

Kerst en oud & nieuw

Dat was even raar. Kerst, met 30 graden en zon.
Bij de Superfood verkochten ze echte kerstbomen, ongelooflijk. En druk dat het was! Voor ons is het natuurlijk raar, maar de mensen hier weten niet anders. Zij hebben namelijk altijd kerst met 30 graden, net zoals wij (vrijwel) altijd een koude kerst hebben. 

Wij hebben toch gekozen voor een neppe kerstboom, kunnen we meenemen naar Nederland. Om in de 'Arubaanse kerstsfeer' te blijven hebben wij hem opgetuigd zoals de Arubanen het mooi vinden: met veel kleurtjes en wat vogels en kikkers(!) erin.

Héél fout!

We hadden een leuke planning voor kerst: eerste kerstdag lekker samen koken en tweede kerstdag uit eten bij de het Italiaanse restaurant 'El faro blanco'. Een restaurant naast de vuurtoren en een heel mooi uitzicht.

Eerste kerstdag hebben we een '3-gangenmenu' gemaakt: Zalmcarpaccio, Tagliata (biefstukreepjes met balsamico en rucola) en als dessert had Dennis chocoladecake gemaakt met witte chocolade mousse en aardbeiensaus. Het was allemaal erg lekker. Verder hebben we een fijne avond gehad, gewoon thuis. 

Tweede kerstdag ging anders. We gingen dus uit eten bij de Italiaan.
We zouden eerst naar Marandi gaan, een ander restaurant hier, alleen die bleken toch geen kerstmenu te hebben. De Italiaan wel en het zag er goed uit. Vandaar de keuze voor de Italiaan.

We hadden gereserveerd op Dennis' naam, speciaal voor het kerstmenu. 

We kwamen daar aan en het begon al meteen met dat de reservering stond op naam van 'Pebers', klopt niet helemaal natuurlijk, maar goed.
We werden naar de tafel gebracht en kregen een 'a la carte' menu in onze handen gedrukt. Dennis vroeg naar het kerstmenu. De serveerster zei met een bloedserieus gezicht dat ze dat niet meer hadden. Ongelooflijk, tweede kerstdag en ze serveren al geen kerstmenu meer! Dat was al een flinke domper. Dennis begon wat pissig te worden, slaat natuurlijk nergens op om mensen te laten reserveren voor een kerstmenu en ze vervolgens een veel duurder 'a la carte' menu voor te leggen. Maar goed, ik zei dat we maar gewoon wat moesten bestellen, het was ten slotte kerst. Ik bestelde de carpaccio en als hoofdgerecht champignon risotto. Dennis bestelde een soort crêpe met van alles erin en als hoofdgerecht ossobuco.
Toen we aan het wachten waren viel ons op dat het restaurant veel te veel personeel rond had lopen. 3 a 4 meter van ons af stonden continu 3 obers/serveersters te kijken naar elke beweging die we maakten. Als we één slok water dronken werd het meteen bijgevuld. Zo zit je absoluut niet op je gemak.
Binnen no time kwam het voorgerecht op tafel. Dennis' gerecht zag er goed uit en het smaakte ook goed, gelukkig. Mijn carpaccio was op het bord gekwakt. Het was alleen een hoopje sla, het vlees eroverheen gegooid en daarop lag duidelijk neppe parmezaanse kaas. Moet je net mij hebben met nep kaas, zie ik meteen. Prima maar zet dan niet op het menu dat het parmezaan is. De ober knalde wat olie op tafel. Kortom ik moest er zelf maar wat van maken. Heel apart.
Ondertussen hadden we het gevoel dat we weggekeken werden. Erg vervelend. Dennis werd met de seconde pissiger. Na het hoofdgerecht zouden we naar huis gaan en het snel vergeten.
Het hoofdgerecht kwam. Dennis had een waterige zooi op zijn bord, dat ossobuco voor moest stellen. Er zat heel veel vet aan het vlees, niet echt lekker dus. Mijn risotto was wederom op het bord gekwakt. Het smaakte waterig en de champignons waren niet gaar. Daarbij was het belachelijk veel. Konden wel 3 mensen van eten!
Na het hoofdgerecht vroeg Dennis aan een ober de rekening. Hij vroeg het in het Nederlands en daarna in het engels om 'the check' of  'the bill'. De ober keek een beetje appelig. Vervolgens zei hij oké en liep weer terug naar zijn plek. Hij kon geen woord Engels, in een restaurant waar toch vooral Nederlanders en Amerikanen komen. Lekker handig en vooral bloed irritant. We wilden namelijk echt naar huis.
Dennis vroeg daarna aan een serveerster de rekening. Die bracht ze vrij snel. Wel de verkeerde.
Dennis knapte inmiddels bijna uit zijn vel en ik was er ook echt klaar mee. De derde (!) keer kregen we onze eigen rekening en zijn we snel weggegaan. Ongelooflijk wat een shit restaurant! Snel vergeten.
Thuis hebben we nog lekker wat gedronken en er toch nog een leuke avond van gemaakt, met lekkere hapjes.
Al met al een rare kerstervaring dus, zo warm en zonnig. Met een rot restaurant. Ver weg van familie, ook echt even heel raar!
Maar onze kerst is zeker niet verpest want we waren lekker samen en hoe je het ook ziet, we zijn toch weer een mooie ervaring rijker! Volgend jaar is het onze planning om rond kerst naar Nederland te komen. Nog niks zeker, maar we doen ons best.

Oud & nieuw

Nog zo'n rare ervaring. Het was gewoon een normale dag. We wisten dat als het bij ons 19.00u was, dat het bij jullie het nieuwe jaar begon. Toen het 19.00u was moesten we allebei toch wel even slikken. Daar zit je dan 8800 km van huis en bij jullie was het feest al begonnen. We hebben om 19.00u een vuurpijl aangestoken voor de families, vrienden en onze beestjes in Nederland. Zo waren we stiekem toch een beetje in Nederland.

Hier werd de hele dag echt veel vuurwerk afgestoken, meer dan in Nederland. Toen het bijna twaalf uur was vroeg Dennis aan mij of we niet te laat waren, omdat het er al behoorlijk op ging. Ik zei dat het nog echt geen twaalf uur was en telde netjes af. Om twaalf uur wensten we elkaar een gelukkig nieuw jaar en stonden we vooral te kijken naar het mooie vuurwerk. Ik heb een filmpje gemaakt. Ik wilde hem op mijn blog zetten, maar hij pakt hem niet.

De buurman van schuin tegenover kwam een handje geven en ons een gelukkig nieuw jaar wensen. Zijn vrouw kwam even later, met de hond. Lief beest en ze leek zich totaal niet druk te maken om het vuurwerk. De buurvrouw is erg aardig en we hebben zeker een half uur met haar staan kletsen over van alles en nog wat, leuk! 

Toen we binnen kwamen troffen we onze bange beestjes aan. Ruba nog enigszins 'stoer' in de kast. Jessy was in het nachtkastje gekropen (nu het nog kan!).

We zijn op bed gaan liggen en vrijwel meteen in slaap gevallen, de champagne had zijn werk gedaan.

Jessy

De meeste mensen weten inmiddels via Facebook dat we Jessy geadopteerd hebben. Voor de mensen die geen idee hebben wie Jessy is: Jessy was samen met haar broertje gedumpt op straat. Het asiel heeft haar opgepikt en wij hebben haar geadopteerd. Ze was uitgemergeld, had bloedarmoede en het ging niet al te best met haar. Wij hebben haar opgelapt en inmiddels begint het een echte puppy te worden: ondeugend en nogal actief. 

Ze is heel dankbaar dat ze geadopteerd is en ze is erg lief. Met Ruba samen gaat het ook goed, hij moest in het begin natuurlijk wennen. Nu staat hij zijn mannetje en komt hij er gewoon bij liggen. Als Jessy vervelend is krijgt ze een tik op de neus, of meerdere. 

Jessy heeft inmiddels een operatie gehad aan haar navelbreuk, dit was nog even spannend want het leek erop dat de wond kon gaan scheuren. Dat zou betekenen dat ze weer geopereerd zou moeten worden. Tijdens de operatie is ze meteen gesteriliseerd. Normaal doen ze dat niet op zo'n jonge leeftijd (ze is net 3 maanden). Maar omdat ze geopereerd moest worden aan de navelbreuk, hebben ze dat meteen gedaan. Zo hoeft ze over een paar maanden niet op dezelfde plek open en is ze er vanaf.

Het blijft natuurlijk zielig om zo'n klein beestje met zo'n best wel grote wond te zien. Maar na wat probleempjes is ze er nu bovenop en heeft ze afgelopen vrijdag haar eerste puppy enting gehad. Over 5 weekjes mag ze lekker mee naar buiten, naar het strand. Nu stopt ze haar energie vooral in ons lastigvallen en rondrennen als een gek.
Ze mag nog niet naar buiten omdat hier aardig wat hondenziektes heersen. Zolang ze niet volledig ingeënt is mag ze dus nog niet naar risico plaatsen, zoals het strand.

We hebben haar nu 3 weken en ze begint toch aardig te groeien, de schattige 'hangoortjes' zijn inmiddels vervangen door rechtopstaande oortjes.

Stuk volwassener koppie

Jessy heeft van ons een 'grote hondenbed' gekregen, ze verdwijnt er zowat in, maar zo heeft ze wel een fijn plekje!

Jessy

Over het algemeen gaat het prima met Ruba en Jessy. Jessy heeft natuurlijk wel puppystreken. Ze plaagt Ruba af en toe, dat resulteert dan in de nodige klappen van Ruba.

Ze trekt nog wel eens aan zijn staart...

Met Ruba gaat het super goed, hij is dikke 'matties' met Dennis geworden:

Sorry Dennis!

Ruba is zich laatst weer rot geschrokken (en ik erbij). Hij lag rustig te slapen buiten op een stoel op de porch, toen er ineens twee grote honden voor zijn neus stonden. Ik hoorde gegrom en het miauwen van een kat, Ruba dus. Ik ben meteen naar buiten gerend. Ruba was nergens meer te bekennen. Één hond sprong over het hek en de andere was nog in de tuin. Die heb ik met een bezem 'vriendelijk' verzocht om heel rap weg te wezen. Ruba zag ik nog steeds nergens, na even zoeken kwam hij heel angstig en zielig piepend aanrennen. Gelukkig was het alleen de schrik en was hij niet gewond. 

Wel even schrikken dus, geen schatjes die twee honden. De vrouw die we met oud en nieuw spraken gaf al aan dat de hele buurt er last van heeft. Ach, binnenkort is Jessy groot en dan heeft Ruba zijn eigen waakhond. En ons natuurlijk. Ik hou er namelijk niet zo van als mensen of dieren mijn beestjes wat aan willen doen.

Dennis & ik

Dennis en ik hebben ondertussen nog steeds de grootste lol samen. We hebben besloten om 2 jaar te blijven, vooral ook omdat we dan veel tijd samen hebben. 

We kunnen dubbel liggen om de stomste dingen, zoals het verdraaien van een gezegde. In plaats van 'iemand blij maken met een dode mus' kwam er uit mijn mond 'iemand doodmaken met een blije mus'. 

Dennis zijn bestellingen bij de Mac verlopen niet altijd even soepel. De vrouw in die praatpaal vroeg of hij de kip normaal of crispy wilde. Dennis gaf als antwoord een volmondig 'yes'. De vrouw vroeg het nog maar een keer en ik wees hem erop dat hij moest kiezen en 'yes' zeggen dus niet erg veel nut had. Ik denk dat je erbij moet zijn geweest, haha. Maar het geeft wel aan dat we nog steeds kunnen lachen om de kleinste dingen. 

Dennis heeft 3 weken vakantie gehad, ik 2. Voor zover je het vakantie kan noemen, met een zieke pup die opgevoed moet worden. Ook nu ik aan het typen ben rent Jessy als een gek door de kamer, speeltjes vliegen in de rondte. Geweldig. Leuk om te zien, maar soms.... 

Over een paar weken kan ze buiten uitrazen, gelukkig.

Bij Dennis op het werk gaat het super, hij heeft het nog steeds erg naar zijn zin. Ook ik heb het erg naar mijn zin op de ranch waar ik kindjes lesgeef.

Eergisteren hadden we iets wat we niet hadden verwacht hier op Aruba. We gingen uit eten bij café Rembrandt. Als special hadden ze gourmet! Daar hoefden we natuurlijk niet lang over na te denken. Grappig dat dat hier kan, in een restaurant. We kregen een uiensoep als voorgerecht, daarna dus gourmet (heeft meteen iets super gezelligs vind ik altijd) en als nagerecht kregen we chocolade cake met karamelsaus en amandel ijs. 

Vis, vlees en groenten.

Verder hadden we laatst bij de Superfood een financiële meevaller. We hadden een keer een tree corona meegenomen. Normaal is dat 83 florin. We kwamen bij de kassa en de caissière sloeg de verkeerde corona aan, namelijk een sixpack. Ze keek nog een keer. Verwijderde het van de lijst, probeerde opnieuw, maar sloeg weer een sixpack aan. Ze had er lak aan en liet het maar zo. Met als gevolg dat wij een tree corona hadden voor 22 florin in plaats van 83 florin! Flinke meevaller dus.

We hebben regelmatig bezoek van een aantal acapornissen (soort papegaai). Dat is ook te zien aan het hor.

Acapornis

Ondertussen vier maanden op Aruba al... De tijd gaat enorm snel en we maken toch iedere keer weer iets nieuws mee. Over twee maanden komt mijn lieve vriendinnetje Joy hierheen voor 3 weken. Die heb ik dan ook alweer een half jaar niet gezien. Dat zijn de rare dingen, de mensen die je normaal regelmatig ziet, zie je nu echt lang niet. Maar dat halen we allemaal wel weer in! Gelukkig heb je nu Tango, whatsapp en Viber enzo. Dan heb je toch in ieder geval contact.

Verder gaat alles hier zijn gangetje. Jullie zijn weer even op de hoogte, ook van hoe wij kerst en oud & nieuw hier ervaren hebben. 

Ik kap er weer mee voor deze keer, tot snel!